بزرگنمايي:

اخبار ویژه - به گزارش گرداب ، پس از حمله‌ی استاکس نت به زیرساخت‌های هسته‌ای ایران در تابستان 2010، توسط آمریکا و اسرائیل، جعبه پاندورای جنگ سایبری، باز شد. عده‌ای از کارشناسان امنیت سایبری ادعا می‌کنند، کشور ایران در پاسخ به این اقدام، به سامانه‌های بانک آمریکا (Bank of America) و تأسیسات آرامکو عربستان حمله کرد. در این حمله حدود 75 درصد از رایانه‌های آرامکو از کار افتاد.
تنش میان 2 طرف پس از مدتی کاهش یافت و به امضای برجام (JCPOA) در سال 2015 انجامید؛ اما جان بولتون (John Bolton)، مشاور امنیت ملی آمریکا، ایران را تهدید کرد که احتمالاً سالگردهای زیادی برای جشن گرفتن باقی نمانده است.
میشل مورفورد (Michael Morford)، یکی از فرماندهان سابق نیروی زمینی آمریکا و همکار پروژه امنیت ملی ترامپ (Truman National Security Project)، هشدار داد که نومحافظه‌کاران در واشنگتن سعی دارند آمریکا را هدایت کنند. به نظر می‌رسد جنگ دیگری در خاورمیانه شروع می‌شود و این نبرد با ایران خواهد بود. اگر این موضوع درست باشد، دولت ترامپ باید به منظور استفاده از ارتش، با ارائه یک طرح توجیهی مناسب، حمایت عمومی مردم را به دست آورد.
دولت ترامپ می‌تواند راهبردی را مشابه با بوش، قبل از حمله‌ی آمریکا به عراق در پیش گرفته، ایران را تهدیدی جدی برای امنیت ملی این کشور معرفی کند.
تعدادی از اعضای دولت بوش در سال 2003، ادعا کردند که عراق دارای انبارهای سلاح کشتارجمعی است. دولت ترامپ می‌تواند به منظور بهانه‌تراشی برای اقدامات نظامی علیه ایران، بیان کند: به منظور پاسخ به حملات سایبری ادعا شده علیه ایران، اقدامات نظامی جنبشی موردنیاز است. چنین سناریویی یک سابقه‌ی خطرناک را به وجود می‌آورد؛ اما بهانه‌ای مناسب برای حمله‌ی نظامی در منطقه خاورمیانه به وجود خواهد آورد. تعدادی از رویدادهای اخیر، امکان رسیدن به این نتیجه را بیشتر کرده‌اند؛ بنابراین باید به آن‌ها توجه نشان داد.
در پاسخ خرابکاری موشکی، ویدئوی هک پهپاد منتشر شد
پس از پرتاب ناموفق 2 ماهواره‌ها –در 15 ژانویه و 5 فوریه- تعدادی از رسانه‌های آمریکایی ادعا کردند این کشور یک برنامه‌ی ماهواره‌ای محرمانه را در قالب دومین دولت بوش احیا کرده است. با وجود این مقامات ایرانی این ادعا را تکذیب کردند. خبرگزاری نیمه‌دولتی فارس نیز ویدئویی را منتشر کرد که بر اساس آن هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا در عراق توسط پروکسی‌های ایران هک شده‌اند. این کار ظاهراً در پاسخ به اقدامات خرابکارانه علیه ماهواره‌های ایران منتشر شد.
مقامات ایرانی اظهار کردند که شکست یادشده در مرحله‌ی سوم پرتاب رخ داد. در مقابل آمریکا نیز از پاسخ نسبت به هک پهپادها امتناع کرده است.
نقض داده شرکت سیتریکس (Citrix)
مدتی قبل گزارشی منتشر شد که بر اساس آن ادعا، یک گروه هکری ایرانی به نام ایریدیوم (Iridium)، به پیمانکار نرم‌افزاری دولت آمریکا حمله و از هر سرور آن 6 تا 10 ترابایت اطلاعات سرقت کرده است. همچنین ادعا می‌شود این گروه در سال 2017 و 2018، پارلمان‌های استرالیا و انگلیس را هدف قرار داد. به ویژه به نظر می‌رسد حمله‌ی اخیر به سیتریکس، احتمالاً آغازی از یک مجموعه عملیات باشد.
سوزانه اسپالدینگ (Suzanne Spaulding)، یکی از مقامات ارشد سابق وزارت امنیت داخلی گفت: «دشمنان ممکن است بتوانند از پیکربندی شبکه شرکت و دفاع سازمان‌های دولتی، بینشی را به دست آورند. این موضوع باعث می‌شود هک سازمان‌های دولتی ساده‌تر شود.»
هیچ‌کس نمی‌خواهد تاریخ تکرار شود
مورفورد شرح داد: مدتی پس از آغاز عملیات «Operation Iraqi Freedom»، رویدادهایی شکل گرفت که به دنبال آن صدها هزار نفر از مردم عراق، این کشور را ترک کردند، بسیاری از زیرساخت‌های این کشور نابود شد و در نهایت گروه تروریستی داعش به وجود آمد. تاریخ مصمم است تکرار شود؛ اما به جای این که نزاع بعدی بر سر سلاح‌های کشتار جمعی باشد، درگیری آینده در خاورمیانه می‌تواند در فضای سایبری شکل بگیرد.
در تجدیدنظر وضعیت هسته‌ای آمریکا (Nuclear Posture Review/NPR) در سال 2018 آماده است: این کشور در پاسخ به یک حمله‌ی راهبردی عظیم غیر هسته ای، یک تهاجم هسته ای را در نظر می گیرد.
سند یاد شده «حمله راهبردی عظیم غیر هسته‌ای» را تعریف می‌کند که شامل موارد زیر بوده؛ اما به آن‌ها محدود نیست:
حمله به آمریکا، متحدان این کشور، شرکای غیرنظامی، زیرساخت‌ها، تهاجم به نیروهای هسته‌ای متحد این کشور، فرماندهی و کنترل یا قابلیت‌های ارزیابی و هشدار نسبت حمله.
عملکرد زیرساخت‌ها، فرماندهی و کنترل و قابلیت‌های ارزیابی هشدار و تهاجم، از طریق یک حمله‌ی سایبری، ممکن است مختل شوند. اگرچه احتمال دارد که آمریکا در پاسخ به حملات سایبری از سلاح هسته‌ای –با توجه به توان نیروهای سنتی آن- استفاده کند، ممکن است کاخ سفید از یک حمله سایبری برای توجیه حمله نظامی به ایران بهره بگیرد.
وی ادامه داد: حتی اگر یک حمله سایبری بزرگ (واقعی یا فرضی) از سوی ایران برای ایجاد درگیری کافی نباشد، همواره خطر افزایش درگیری بین این دو کشور یا دیگر کشورهای رقیب در منطقه وجود داشته باشد.
مقام یاد شده ادعا کرد: هنگامی که کمپین‌های اطلاعات غلط در رسانه‌های اجتماعی گسترش یافته و آتش جنگ را در آسیای غربی شعله‌ور می‌کنند، خطرات اقدامات سایبری بزرگی که ایران و آمریکا در منطقه انجام می‌دهند، قابل چشم‌پوشی نیست.
منبع: سایبربان