بزرگنمايي:

پیام ویژه-آقای روحانی پس از پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری سال 1392، نخستین سفر خود را در مهرماه همان سال به آمریکا انجام داد تا در مجمع عمومی سازمان ملل شرکت کند، او برای نخستین‌بار بود که در جایگاه ریاست جمهوری به نیویورک سفر کرد، در این سفر آقای محمدجواد ظریف نیز همراه او بود. ظریف سال‌ها در سازمان ملل نماینده جمهوری اسلامی ایران بود و اکنون6 سال است که وزیر خارجه است. هنوز فرایند مذاکرات هسته‌ای به سبک دولت تدبیر و امید شکل نگرفته بود، اما دولت سعی داشت تا زمینه را هر چه بیشتر برای این منظور آماده کند، برای همین در سفر هیئت سیاسی دولت تازه کار به آمریکا، اتفاقاتی افتاد که باعث شد، باب مذاکرات مستقیم و رودرروی مقامات آمریکا و مقامات ایران باز شود. در سفر هیئت سیاسی ایران به نیویورک برای شرکت در مجمع عمومی سازمان ملل، آقای محمدجواد ظریف وزیر خارجه ایران و جان کری وزیر خارجه وقت آمریکا در زمان باراک اوباما با هم دیدار و گفت‌وگویی داشتند. 

مخابره این دیدار در رسانه‌های جهان بازتاب‌ها و واکنش‌های زیادی را درپی داشت؛ در ایران برخی جناح‌های سیاسی و احزاب، رسانه‌ها و روزنامه‌های کشور از این اتفاق سیاسی حمایت کردند برخی دیگر انتقاد، اما این دیدار تنها اتفاق نخستین سفر آقای روحانی و ظریف به نیویورک نبود. هنگام بازگشت رئیس‌جمهور کشورمان به ایران پس از سخنرانی در سازمان ملل متحد، یک تماس تلفنی میان باراک اوباما و آقای حسن روحانی رئیس‌جمهور ایران در فرودگاه جان اف کندی انجام گرفت. آمریکایی‌ها ادعا کردند که این تماس از سوی ایران گرفته شد، اما این ادعای دروغ روشن بود که برای تحت تأثیر قرار دادن فضای سیاسی کشور و افکار عمومی جهان صورت گرفته است. 

گفت‌وگوی تلفنی اوباما با روحانی 15 دقیقه طول کشید و از این 15 دقیقه مکالمه تلفنی، اخبار و اطلاعات زیادی از محتوای آن بازگو و منتشر نشد. اما پس از بازگشت هیئت ایران از نیویورک، با وجود این که برخی در داخل گفت‌وگوی تلفنی رئیس‌جمهور ایران و اوباما را یک واقعه تاریخی توصیف کردند و از دیدار ظریف و کری نیز استقبال نموده و آن را زمینه‌ای برای پایان دادن به اختلافات یاد کردند، اما همه این تصورات به خاطر غیرقابل اعتماد بودن آمریکا تحقق نیافت.

پس از آن بود که حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب که از ابتدا نیز به غیرقابل اعتماد بودن آمریکا تأکید داشته و دارند، در 13 مهرماه سال 92 در مراسم مشترک دانش‌آموختگی، تحلیف و اهدای سردوشی دانشجویان و دانش‌آموختگان دانشگاه‌های ارتش با اشاره به برخی از مسائلی که در سفر رئیس‌جمهور به نیویورک پیش آمد، با بیان این که دولت آمریکا غیرقابل اعتماد است و خود برتربین و عهدشکن است، تأکید کردند؛ از آنچه در سفر اخیر بود حمایت می‌کنیم البته برخی از آنچه در سفر نیویورک پیش آمد به نظر ما بجا نبود لکن ما به هیئت دیپلماسی دولت عزیزمان خوشبین هستیم ولی به آمریکایی‌ها بدبینیم. 

اشاره ایشان به آن دو پیش آمدی بود که ذکر آن رفت، دیدار ظریف و کری، گفت‌وگوی تلفنی اوباما و روحانی؛ پس از این دو پیش آمدی که بجا نبود مذاکرات هسته‌ای شکل گرفت، توافق به دست آمد و اکنون همگان شرایط برجام را می‌بینند که چگونه است. آمریکا و اروپا همانگونه که رهبر معظم انقلاب فرموده بودند، غیرقابل اعتماد بودن خود را به آنهایی که تصور می‌کردند می‌توان اعتماد کرد، ثابت کردند. 

پس از همه اتفاقاتی که به خاطر برجام پیش آمد و آمریکا با خروج رسمی خود از توافق هسته‌ای همه تصورات و آرزوهای مدافعان برجام را نابود کرد، رهبر معظم انقلاب تأکید کردند که مذاکره نخواهیم داشت، جنگ نخواهد شد؛ ایشان حتی تأکید کردند که مذاکره با دولت فعلی آمریکا سم مضاعف است. با این وجود اخباری منتشر شده که آقای محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه ایران با دایان فاینشتاین سناتور دموکرات آمریکا، در سازمان ملل دیدار و گفت‌وگو کرده است. این دیدار و گفت‌وگو در حالی انجام شده که رهبر انقلاب تأکید کرده‌اند که با آمریکایی‌ها مذاکره انجام نشود، اما چرا دیدار و گفت‌وگو صورت گرفته، زمان آن است که آقای ظریف در این‌باره توضیح دهد و بگوید چه روالی وجود داشته که با این سناتور دموکرات دیدار انجام شده است؟ 

آیا مفهوم روال این است که چنین دیدارها و گفت‌وگوهایی با دیگر سناتورهای آمریکایی هم انجام شده است؟ اگر توجیه این باشد که سناتورهای دموکرات یا حتی جمهوری‌خواه جزو دولت آمریکا با ریاست جمهوری ترامپ نیستند، این توجیه و منطق قابل پذیرش نیست، مفهوم دولت، در بحث ممنوعیت مذاکره با آمریکایی‌ها یک مفهوم کلی است که شامل همه مسئولین و دست‌اندرکاران این رژیم می‌شود که قطعا شامل سناتورهای آمریکایی نیز هست. مذاکره با آمریکا در هر سطح و اندازه‌ای که باشد با توجه به سیاست‌هایی که علیه ایران اتخاذ کرده، به دور از رفتار دیپلماسی حرفه‌ای است. این دیدار را نیز می‌توان بجا ندانست.