بزرگنمايي:

پیام ویژه-رضا بردستانی: کافی است وارد یکی از خیابان‌های یکی از شهرهای ایران شوی با موضوع نامه نگاری‌ها‌ی محمود احمدی نژاد... تو هنوز سوال موردنظر خود را کامل نپرسیده‌ای، مخاطبِ نخست، لبخندی خواهد زد و در حالی که از تو دور می‌شود خواهد گفت: «آقا تو هم عجب حوصله‌ای داری!»، نفرِ بعدی در حالی که مبهوت نگاهت می‌کند با لبخندی تلخ می‌گوید: «باز به کی نامه نوشته؟!» و مخاطبی دیگر که می‌خواهد منطقی تر برخورد کند می‌گوید:« نویسنده نامه بیکار است هم مخاطب نامه و هم شما!»
این یک گفت و شنود رو در رو با شهروندان به صورت خیالی است اما خبرنگاری واقعا همین کار را انجام داد؛ یعنی با یک دوربین و میکروفونی رفت سراغ هموطنان و از آن‌ها‌ نظرخواهی کرد که منظور آقای احمدی نژاد از این نامه نگاری‌ها‌ چیست؟! پاسخ‌ها‌ ـ که اکثراً توام با پوزخندی تلخ و آزار دهنده بود ـ در نوع خود قابل تامل بود:
= ایشان از چه جایگاهی دست به چنین کاری زده است؟
= نامه‌ای موثر است که نویسنده اش در زمان زمامداری موثربوده باشد!
= حالا کی حوصله داره نامه احمدی نژاد رو بخونه!؟
= این نامه نگاری‌ها‌ به نظرم له کردن شخصیت ایرانی‌ها‌ است
= وقتی می‌فهمم دوباره احمدی نژاد دست به نگارش نامه زده بی‌اختیار شرمسار می‌شوم!
= و...

> احمدی نژاد و نامه‌ها‌ی بی‌پاسخ!
تا آن جایی که حافظه یاری می‌کند، محموداحمدی نژاد تا به امروز سه نامه به باراک اوباما، یک نامه به جرج بوش پسر، یک نامه به سارکوزی، یک نامه به آنجلا مرکل، یک نامه به پاپ، یک نامه به ژاک شیراک و با نامه اخیر، سه نامه نیز به دونالد ترامپ نوشته است؛ نامه‌ها‌یی که اکثراً بلند بالا هستند و تماماً بی‌پاسخ مانده‌اند!
اساساً نامه نگاری‌ها‌ی محمود احمدی‌نژاد که خطاب به هر چهره سیاسی معروف جهانی نوشته شده با یک لحن، با یک ادبیات و تقریباً با یک محتوی نیز به نگارش درآمده است! نامه‌ها‌یی که او آن‌ها‌ را با امضاء « خادم ملت ایران» نشان دار می‌کند و در خلال آن از عدالت می‌گوید و مدیریت جهانی و راهکارهایی که می‌تواند بشریت را نجات دهد و غیره... او از آینده می‌گوید مخاطب نامه را به نابودی ظلم و برقراری عدالت در سرتاسر جهان بشارت می‌دهد و در نهایت، خود را آن فردی معرفی می‌کند که از آینده‌ای محتوم و سرنوشتی محکوم خبردارد، آینده‌ای که جهان را پر از صلح و صفا و آرامش خواهد کرد!
برای نمونه در یکی از نامه‌هایی که محمود احمدی نژاد در مقام رئیس جمهور برای باراک اوباما ارسال کرد، نوشته بود: «امیدوارم جنابعالی با ترجیح مصالح حقیقی مردم و انصاف و عدالت بر تقاضاهای سیری‌ناپذیر اقلیتی خودخواه و ناصالح، از فرصت خدمت، حداکثر استفاده را به عمل آورید و نام نیکی از خود به جای بگذارید.»
در متن نامه‌ای که خطاب به جورج بوش نوشته، آمده است: «آقای رییس جمهور،چه ما خوش مان بیاید یا نه، دنیا در حال حرکت به سوی ایمان به قادر متعال و عدالت است و خواست خداوند بر همه چیز غلبه پیدا خواهد کرد.»
احمدی نژاد خطاب به آنجلا مرکل نیز می‌نویسد: «ما باید به ناهنجاری‌ها‌ی موجود در تعاملات بین‌المللی‌، تعاملاتی که تعاملات پیروزمندان و شکست خوردگان در جنگ دوم جهانی است، خاتمه دهیم. در این مسیر ملتها و تعداد زیادی از دولت‌ها‌ نیز همراه ما خواهند بود. ما باید سایه سنگین جنگ جهانی دوم را محو کنیم و به جامعه بین المللی برای گسترش امنیت، آزادی و احساس آرامش کمک کنیم.»
در نامه‌ای که با نام پاپ ارسال شده می‌خوانیم: «اینجانب ضمن احترام ویژه به دیدگاه‌های عدالت‌خواهانه و اهتمام جناب عالی در نفی تبعیض و خشونت و با تاکید دوباره بر جایگاه دین و عبودیت در گره‌گشایی معضلات جهانی، آمادگی جمهوری اسلامی ایران را برای مساعی مشترک در جهت تغییر ساختار ظالمانه حاکم بر جهان اعلام می‌دارم.»

> نگاهی به دو نامه
31خرداد 98 رسانه‌ها خبر از نامه‌ای دادند که 17 چهره اصلاح طلب آن را خطاب به دبیرکل سازمان ملل متحد ـ آنتونیو گوترش ـ نوشتند؛ نامه‌ای مستدل، مختصرـ در حدود 400 کلمه ـ و در عین حال با موضوعی مشخص و دربرگیرنده مجموعه‌ای از مابه ازاهای توافق نامه‌های بین‌المللی که در سه بخش تنظیم شده است.
در مقدمه می‌خوانیم:« در سال 2015 اعضای ثابت شورای امنیت سازمان ملل (به‌علاوه آلمان) درباره فعالیت‌های هسته‌ای جمهوری اسلامی به توافق رسیدند و قراردادی را که در ایران به برجام معروف شد، امضا کردند. این توافق‌نامه پشتیبانی وسیع بین‌المللی را به‌همراه داشت و تحت عنوان قطعنامه شماره 2231 در سازمان ملل ثبت شد. توافق‌نامه هسته‌ای تنش‌های منطقه‌ای و نیز خطر جنگی جدید در این بخش از جهان را به‌گونه‌ای محسوس کاهش داد. ایرانیان نیز از اینکه دولتشان با راهبردی خردمندانه به‌سوی عادی سازی روابط بین‌الملل ایران گام برمی‌دارد، خوشنود شدند.
در ماه مه 2018 ایالات متحده آمریکا در اقدامی یک جانبه از این توافق بین‌الملی خارج شد و بلافاصله به اقدامات ایذائی گسترده علیه سایر اعضای جامعه جهانی برای مجبور کردن آن‌ها‌ به ترک این توافق‌نامه روی آورد. اکنون نیز با تشبث به صف آرایی دریایی و تحرک‌های تهدیدآمیز نظامی، درصدد آغاز جنگ دیگری در
خلیج‌فارس است.»
در فراز میانی نامه آمده:« جناب آقای دبیرکل! برجام براساس این توافق استوار شد که جمهوری اسلامی تن به سازوکاری مطمئن در جهت عدم تولید بمب اتمی بدهد و در عوض تحریم‌های هسته‌ای لغو شود. پس طرفین تعهداتی را پذیرفتند.
اکنون دولت آمریکا بدون اینکه ایران از تعهدات خود در این توافق عدول کرده باشد، یکسویه و بر خلاف تعهدات دولت قبلی ایالات متحده از آن خارج شده و ایران را با مجموعه‌ای از تعهدات مواجه کرده است، بدون اینکه بتواند از منافع برجام برخوردار شود و حتی تحریم‌ها را به شکل بدتری نسبت به گذشته اعمال کرده است. چنین رفتاری جهان را وارد عصر تازه‌ای می‌کند که در آن توافق‌ها و پیمان‌های بین‌المللی اعتباری نخواهند داشت. پس این وظیفه سازمان ملل است که در برابر این روش آشکارا غیرحقوقی و مغایر منشور ملل متحد اقدام مناسب انجام دهد.»
و در نهایت این نامه چنین ختم می‌شود: «امضاءکنندگان این نامه از اعضای سازمان ملل متحد و به‌ویژه از اعضای دائم شورای امنیت آن سازمان و شخص جنابعالی خواستارند در شرایطی که ایالات متحده به همراهی اسرائیل عملاً در مسیر شعله‌ور ساختن جنگ خانمان‌برانداز جدیدی در خاورمیانه حرکت می‌کند و به این ترتیب صلح و امنیت جهانی را با مخاطرات جدی مواجه کرده است، ساکت ننشسته و به هر شکل که صلاح می‌دانند، دولت آمریکا را به بازگشت به برجام، لغو تحریم‌ها و ترک ماجراجویی در منطقه جنگ‌زده ما تشویق کنند.»

> اما نامه احمدی‌نژاد...
چهار روز بعد، محمود احمدی نژاد ـ بازهم در قامت « خادم ملت ایران » ـ نامه‌ای مفصل ـ حدودا 3200 کلمه یعنی با محتوایی 8 برابر آنچه 17 چهره اصلاح طلب نوشته بودند ـ با عنوان دونالد ترامپ می‌نویسد؛ نامه‌ای که در مقدمه، خطاب به ترامپ آورده شده که نتیجه انتخابات 2016 آمریکا برخلاف پیش بینی‌ها‌ بوده و تلویحاً به مخاطب گوشزد می‌کند که ریاست جمهوری وی دارای تردیدها و خدشه‌ها‌یی اساسی است:
« جناب عالی در انتخابات اخیر آمریکا به ریاست جمهوری این کشور برگزیده شده اید. از فضای سیاسی و رسانه‌ای آمریکا چنین استنباط می‌شود که نتیجه انتخابات بر خلاف روال معمول و خارج از اراده و پیش بینی هیات حاکمه و جریان اصلی پشت صحنه سیاست آمریکا بوده است. مواضع حزب رقیب و برخی از اعضای حزب شما و اغلب رهبران غربی نیز همین مطلب را القاء می‌کند. صرفنظر از صحت و سقم آن، انتخابات اخیر، بخشی از مطالبات واقعی و انباشته مردم آمریکا را آشکار کرد. با استقبال از این امر و با امید به تاثیرگذاری، موضوعاتی را با شما در میان می‌گذارم. همچنانکه قبلا نیز سعی کردم در قالب نامه، موارد مهمی را به دو رئیس جمهور پیش از شما نیز منتقل نمایم.»
محمود احمدی نژاد در فرازی 9 ماده ای! ترامپ را به طُرُق ممکن نصیحت می‌کند:« من و شما نیز مانند دیگر انسان‌ها بنده و مخلوق خداوند یگانه هستیم و برای زندگی جاوید خلق شده‌ایم. خداوند ما را برای دشمنی، برتری جویی و تجاوز طلبی خلق نکرده است. انسان‌ها همه با هم مساوی و در مالکیت زمین و ثروت‌ها و فرصت‌های خدادادی و در حقوق انسانی برابرند. جوهره حقیقی انسان در یگانه پرستی و عشق ورزیدن به دیگران و تلاش برای رفاه و سعادت آنان
شکوفا می‌شود.»
وی در یکی از بندهای پندگونه این نامه خاطرنشان کرده است که نامه وی تلفیقی است از نظرات چهره‌های سیاسی و برجسته5 قاره! : «با بسیاری از شخصیت‌های سیاسی، فرهنگی و اجتماعی و مردمان گوناگون از پنج قاره جهان، ملاقات و درباره مسائل بین المللی گفتگو داشته‌ام. این نامه می‌تواند شامل دیدگاه‌های دیگر ملت‌ها و بسیاری از صاحبنظران و شخصیت‌های معاصر نیز تلقی گردد.»
از این جا به بعد نامه اخیر احمدی‌نژاد به ترامپ، حال و هوای همان نامه‌ها‌یی را پیدا می‌کند که پیشتر به چهره‌ها‌یی نظیر اوباما، بوش، مرکل، سارکوزی و غیره نوشته بود. او در خلال این نامه و تمامی نامه‌ها‌ی گذشته که اکثراً در فقره ی
طولانی بودن مشترک هستند، ضمن یادآوری استعمار و ظلم‌ها‌یی که به بشریت از سوی غرب به ویژه امریکا شده، ترامپ را دعوت به صلح دوستی و عدالت خواهی می‌کند؛ دعوتی که معلوم نیست از چه جایگاهی و بر پایه ی کدام جهان بینی
تدوین می‌شود.
محمود احمدی‌نژاد در نامه اخیر خود به ترامپ به نکته‌ای قابل تامل دست می‌گذارد، یعنی او با ذکر این مطلب که: «امیدوارم از طولانی شدن نامه که اقتضای یک صحبت اساسی و سازنده است، خسته نشده باشید» به تمامی خواننده‌های نامه خود خطاب به ترامپ این اطمینان را می‌دهد که رئیس جمهور آمریکا، تا ذره آخر این نامه را خواهدخواند فلذا، بزرگوارانه از طولانی شدن این نامه عذرخواهی کرده است!

> دیده شدن یا تمام نشدن!؟
پیشترها، تحلیلگران، نامه نگاری‌ها‌ی احمدی‌نژاد را برای «دیده شدن » معنا می‌کردند و اما این روزها، کار از دیده شدن گذشته و به نظر می‌رسد رئیس دولتین نهم و دهم، صرفاً برای «تمام‌نشدن» دست به نامه نگاری‌ها‌یی این چنین بلندبالا و بی‌فایده می‌برد، تمام نشدنی که مدت‌ها‌ است تاریخ انقضای آن به سر آمده است!