بزرگنمايي:

اخبار ویژه - سرمقاله حمایت/ خودکشی سیاسی نتانیاهو
٠
٠
حمایت / « خودکشی سیاسی نتانیاهو » عنوان سرمقاله روزنامه حمایت نوشته دکتر اصغر زارعی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
انتخابات پارلمانی رژیم صهیونیستی به ایستگاه آخر رسید و بر اساس اعلام کمیته مرکزی انتخابات رژیم صهیونیستی، شمارش 99.8 درصد از آرای اخذ شده، از تصاحب 33 کرسی توسط حزب آبی سفید به رهبری «بنی گانتز» در مقابل دستیابی حزب لیکود به 31 کرسی کنست به رهبری «بنیامین نتانیاهو» حکایت دارد.
نتانیاهو گزینه محبوب «دونالد ترامپ» و سوگلی لابی صهیونیستی «آیپک» است و شکست وی در انتخابات خرداد و شهریور، نشانگر سرمایه گذاری آمریکا روی خانه‌ای است که در برابر تندبادهای داخلی و خارجی قرار گرفته است. ماجرا از آنجا آغاز شد که پس از اختلاف «آویگدور لیبرمن» با نتانیاهو در خصوص فشل بودن تصمیمات وی درباره مقاومت فلسطین، وی از مقام وزارت جنگ این رژیم استعفا و همین امر، مقدمات انحلال دولت ائتلافی و انتخابات زودهنگام در سرزمین‌های اشغالی طی فروردین ماه سال جاری را فراهم کرد.
نتانیاهو، نخست‌وزیر کنونی و رهبر حزب لیکود به سختی و تنها با اختلاف یک کرسی از «بنی گانتز» رهبر حزب آبی سفید، توانست برنده ماراتن نفسگیر انتخابات شود و پیروزی شکننده‌ای را در این رقابت سیاسی به دست آورد. حزب لیکود با کسب 30 درصد آرا، 36 کرسی به دست آورد و نتانیاهو به دلیل در دست نداشتن اکثریت، مجبور به رایزنی برای تشکیل دولت ائتلافی شد. او ابتدا 28 روز برای تشکیل کابینه فرصت داشت اما با دستور «رووین ریولین»، رئیس این رژیم، دو هفته دیگر نیز مهلت گرفت ولی باز هم ناکام ماند که در نتیجه، با رأی کنست به انحلال خود، دور بعدی انتخابات، هفته گذشته (26 شهریور) برگزار شد.
نتانیاهو در حالی بار دیگر از به دست آوردن اکثریت کرسی‌های کنست برای تشکیل کابینه مستقل ناکام ماند که برای جلب آرای احزاب راست مذهبی وعده کرده بود سیاست خارجی سختگیرانه تری علیه کشورهای مخالف از جمله سوریه و ایران را در پیش گیرد و بخش‌هایی از کرانه باختری رود اردن موسوم به «غور اردن» را نیز به سرزمین‌های اشغالی ضمیمه کند؛ وعده و وعیدهایی که به گفته لیبرمن، وزیر جنگ مستعفی کابینه نتانیاهو، چیزی جز فریبکاری و تقلا برای فرار از محاکمه به دلیل فساد خود و خانواده‌اش نبود. با نمودار شدن آثار شکست حزب لیکود در کسب آراء طی هفته گذشته، نتانیاهو کوشید با ائتلاف سازی و چانه زنی، ایده تشکیل دولت وحدت ملی را به پیش برد.
او حتی از رقیبش (گانتز) خواست که هر زمان مایل بود، با وی ملاقات کند. لیبرمن هم به نمایندگی از حزب «اسرائیل خانه ما» اعلام کرد در صورت ائتلاف نتانیاهو و گانتز (لیکود و آبی سفید) و تشکیل دولت وحدت ملی به کابینه می‌پیوندد.
گانتز اما تشکیل دولت وحدت ملی با مشارکت حزب لیکود را منوط به کناره گیری نتانیاهو از حضور در کابینه کرده است. علت مخالفت آبی سفیدها با نخست‌وزیر اسرائیل این است که چون وی رهبر حزب لیکود است، در صورت تشکیل دولت ائتلافی، مأمور تشکیل کابینه می‌شود و امتیاز اکثریت آراء کسب شده توسط آنها، به سبد نتانیاهو ریخته می‌شود. از طرفی، وی از تعقیب قضایی در امان خواهد بود و در حاشیه امن قرار می‌گیرد.
از سوی دیگر، اگر کابینه ائتلافی با محوریت حزب لیکود و آبی سفیدها تشکیل نشود و مهلت 28 روزه و حتی تمدید دو هفته‌ای آن به نتیجه نرسد، احتمال برگزاری دور سوم کنست برای تعیین تکلیف دولت آتی محتمل است. هیچکدام از این دو حزب به تنهایی قادر به تشکیل کابینه نیستند و اکنون بر سر دو راهی ائتلاف با حزب رقیب و احزاب دیگر یا کلید خوردن دور سوم انتخابات پارلمان قرار دارند.
نکته اینجاست که این اتفاق در تاریخ سیاه این رژیم جعلی بی سابقه است و مقاومت جانانه رزمندگان فلسطینی و لبنانی، تزلزل سیاسی در این رژیم را به مرز 6 ماه رسانده است. این در حالی است که ترامپ برای پیروزی نتانیاهو از هیچ خدمتی دریغ نکرد و از به رسمیت شناختن قدس شریف به پایتختی اسرائیل تا زدن سند مجعول بلندی‌های اشغالی جولان به نام رژیم صهیونیستی، هر چه در چنته داشت به نفع نخست‌وزیر فلک زده صهیونیستها بکار بست اما موشک‌های مقاومت به هدف خوردند و کابینه ائتلافی او را منحل کرد. از آن زمان، اسرائیل روی خوش ندیده و در طوفان تنش‌های اجتماعی از قبیل اعتراض به سیاست‌های نتانیاهو و مفاسدش دست و پا می زند.
افزون بر این، نتانیاهو در طول مدت این برزخ سیاسی، با حملات حساب‌نشده علیه غزه، لبنان و سوریه می‌خواست برای اهداف انتخاباتی و جلب بیشتر آراء، به قدرت‌نمایی بپردازد که تنها یک قلم از تجاوز او با پهپادهای انتحاری به ضاحیه در جنوب لبنان، یک هفته تمام، سایه ترس و وحشت را بر همه ارکان صهیونیست‌ها مستولی کرد. تهدید سید مقاومت مبنی بر برگزار شدن انتخابات با خون اسرائیلی‌ها نیز مزید بر علت و باعث شد تا وی مقبولیت خود را از دست بدهد و برنده رقابت‌های انتخاباتی نباشد. اتفاقات یک سال و به‌ویژه 6 ماهه گذشته، نقطه عطفی بود که ثابت کرد حمله به مقاومت، نه‌تنها باعث جهش سیاسی نمی‌شود بلکه سقوط به قعر چاه شکست و حذف شدن از عرصه سیاسی را به دنبال دارد. این در حالی است که با طرد شدن نتانیاهو از صحنه حکومت‌داری، دومینوی نابودی بسیاری از طرح‌های منطقه‌ای وی و «جارد کوشنر» از جمله «معامله قرن»، کلید خورد و رؤیای عادی‌سازی روابط کوتوله‌های منطقه با اسرائیل به باد رفت. به گفته «افرایم عنبار»، رئیس مرکز مطالعات استراتژیک و امنیت قدس، «شکست طرح معامله قرن فرصتی برای اسرائیل است تا چشمان مقامات آمریکایی را به واقعیت پیچیده در منطقه ما باز کند.»
از سوی دیگر، ارائه جزئیات این معامله جعلی و یک‌طرفه، بارها به تعویق افتاده و چشم‌انداز نامعلوم کنست و کابینه، بر پیچیدگی این طرح شوم که پیش از آن با مخالفت‌های گسترده‌ای از سوی کشورهای اسلامی و حتی اروپایی رو به رو شده بود، افزوده است.
و بالاخره اینکه ترامپ پس از اعلام نتایج اخیر، اعلام کرد: «روابط ما با اسرائیل است نه با نتانیاهو و همچنان پیگیر نتایج انتخابات خواهیم بود» و از هرگونه اعلام حمایت از وی خودداری کرد. نخست‌وزیر ورشکسته صهیونیست‌ها فقط نماد آینده ناآرام سرزمین‌های اشغالی نیست بلکه شاخصی است برای درک این حقیقت که مقاومت، تعیین‌کننده مقدرات منطقه است و هر کس بخواهد با اقمار جبهه مقاومت در بیفتد، مثل نتانیاهو دست به خودکشی سیاسی زده و به زباله‌دان تاریخ انداخته خواهد شد.