چاپ

پیام ویژه-پرهیز از دوقطبی کردن جامعه بیمی برآمده از منطق و عقلانیت بود که بارها از سوی دلسوزان کشور مطرح شد اما حیف و صد حیف! نه تنها این ندا مورد توجه و امعان نظر قرار نگرفت بلکه اردوگاه‏های سیاست‏، آن انذار را به سوی سلطه و تمامیت‏ طلبی سوق دادند. در حال حاضر هم نگرانی عمده این است که منازعه، مناقشه و سلطه از دایره گروه‏های سیاسی به سمت ملت-دولت کشیده شود. مصیبتی بزرگ، مرضی مانا و دردی پایدار که با هیچ امکان و توان اجتماعی - فرهنگی امکان برگرداندن آن به شرایط عادی فراهم نخواهد شد.
خروج از مبانی قانونی و نهادهای رسمی و دل‏‏‏بستن به هدایت کور و برآمده از بطن نشست‏‏های پستویی، حاشیه‏ای و لژیون‏های شبه‏‏ فراماسونری هیچ ملت و کشوری را نجات نداده است تا ما دومی باشیم. از عجایب روزگار این است؛ وقتی نماینده‏ای یا فراکسیونی قدرت مجاب‏کردن نمایندگان مردم را ندارد با توسل به آشوب‏زایی ذهنی و رواج تهدیدهای پیامکی و استفاده از ادبیات چاله‏‏ میدانی، یک واقعیتی را لو می‏دهد که او خودبه‏ خود یک رضاخان است که هر آنچه را میل دارد دیگران باید انجام دهند و همچنین آشکار می‏کند او اجیر است تا کدام طرح پستونشینی را به مقصد رساند. در واقع ترجمان آرایش‏ها این است عده‏ ای که در فرآیند مردم‏سالاری دینی و خدمت در پارلمان انتخاب می‏شوند کوچکترین ارزشی برای دموکراسی، همه‏ پرسی و جابجایی قدرت ندارند و همچنین هویدا می‏شود، منشا القا و تنظیم رفتارهای سیاسی به نخبگان اجاره ‏ای و نیابتی کجاست. به محض رد یا مسکوت ماندن طرح و لایحه‏ ای که از ابزارهایی متعارف اداره پارلمان است، عده‏ای در بیرون تب می‏گیرند. آنها مجلس را برای پیشبرد اهداف ناملموس و غیرقابل تعریف خود می‏خواهند. مجلسی برای آنان حائز اهمیت است که لال و کور باشد و به هرچه که عده‏ای در دایره شب‏ نشینی آنها نه بگوید، محکوم است آبرویش به ارزان ریخته شود. به جای آنکه مجلس حرف نهایی را بزند و آنها از قانون تبعیت کنند برعکس می‏خواهند با اراده و تمایل آنها، شیوه‏های دمده‏ شده مدیریتی، شعارگونه و برای اذهان و افکار عمومی دوام یابد. طبیعی است حاصل چنین مراوده‏ای در سطح ملی، خسران و زیانباری خواهد بود.
جماعتی نورس که بدون هزینه در ابواب مجاهدت، تحصیل و کار و با سوار بر ارابه مداهنه و مجامله به آسانی در مناصب قدرت ظاهر می‏شوند، اراده کنند هر کسی را خائن می‏نامند، در‏صورتی‏که خود تلقیح خیانت ‏اند. در کارنامه تحصیلی‏شان، نمره انضباط زیر 10 و فقط در انشاء مدح و ثناگویی نمره 20 دارند. زمانی در دوره مجلس سوم، گرفتار کسانی بودیم که با دستور به فرماندار تهران، اعضای هیئت نظارت بر انتخابات را دستگیر و روانه زندان می‏کردند و از تحویل صندوق‏های آراء مشکوک به شورای نگهبان الى‏‏‏ الابد پرهیز می‏کردند و انتخابات مجلس شورای اسلامی تهران را بدون اطلاع شورای نگهبان به تایید می‏رساندند و اینک با افرادی مواجهیم که به وزارت کشور و مجلس اعتقادی ندارند و هر آنچه را محفل مشکوک آنها میل می ‏فرماید، قانون نانوشته کشور می‏‏‏خوانند.