بزرگنمايي:

پیام ویژه - اعتماد /متن پیش رو در اعتماد منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
وال استریت ژورنال با تمرکز بر روسیه به عنوان دیگر میداندار تحولات سوریه طی گزارشی آورده است که این بازیگر در سال 2015 برای حمایت از بشار اسد رییس‌جمهور سوریه در برابر قیام مسلحانه ناشی از بهار عربی در جنگ داخلی سوریه مداخله کرد و به عنوان یک قدرت خارجی تاثیرگذار در خاورمیانه نقشی موثر ایفا کرد. در این زمینه مسکو تلاش کرد از روابط خود با قدرت‌های رقیب مانند ایران و اسراییل و همچنین ترکیه و کشورهای خلیج‌فارس بهره‌برداری کرده تا در منازعات میانجیگری کند و به عنوان یک واسطه منطقه‌ای شناخته شود. مسکو به همراه تهران و آنکارا در مذاکرات صلح برای پایان دادن به جنگ سوریه مشارکت کرد. به ادعای وال استریت ژورنال این کشور اما به درخواست اسراییل توافق کرد که نیروهای ایرانی و حامیان ایران را از مرز سوریه با اسراییل دور نگه دارد. سوریه همواره به صورت جزیی یک پروژه ایدئولوژیک برای پوتین بوده است. مداخله در سوریه به روشی برای روسیه تبدیل شد تا دیدگاه خود را درباره یک جهان چندقطبی که مخالف نظم لیبرال غربی است، گسترش دهد.

نیکول گراجفسکی، پژوهشگر در بنیاد کارنگی برای صلح بین‌الملل گفت: «تصویر خروج هواپیماهای روسی از سوریه در حالی که نیروهای شورشی به سمت پایگاه‌های هوایی آنها پیش می‌‌روند و دارایی‌های آنها در دمشق سقوط می‌کند، تصویری ویران‌‌کننده است.» در ادامه تحلیل ادعایی وال استریت ژورنال آمده است که سوریه همچنین به لحاظ استراتژیک برای روسیه اهمیت زیادی دارد. پایگاه هوایی حمیمم نزدیک شهر ساحلی لاذقیه به عنوان یک مرکز لجستیکی برای پروازها به لیبی، آفریقای مرکزی و سودان عمل می‌کند، جایی که پیمانکاران و سربازان خصوصی روسی سال‌هاست در آنجا فعالیت می‌کنند. یک پایگاه دریایی در شهر بندری طرطوس به عنوان تنها نقطه تامین برای نیروی دریایی روسیه در مدیترانه عمل می‌کند، جایی که این نیرو کالاها را از طریق دریای سیاه به صورت عمده وارد کرده است. طرطوس همچنین به پوتین دسترسی به آب‌های گرم را داده است، چیزی که حاکمان روسی قرن‌ها قبل از او در خاورمیانه به دنبالش بودند. این بندر همچنین می‌تواند روسیه را به لیبی متصل کند، کشوری که مانند سوریه، یک متحد از دوران شوروی است. تصرف این مواضع ساحلی سوری توسط شورشیان می‌تواند دستاوردهای قدرت جهانی روسیه را به خطر بیندازد.آنا بوشچفسکایا، پژوهشگر ارشد در اندیشکده واشنگتن در این رابطه گفت: «سوریه مزایای زیادی با هزینه کم را به روسیه ارایه می‌‌داد. از دست دادن سوریه یک شکست استراتژیک بزرگ خواهد بود که فراتر از خاورمیانه طنین‌‌انداز می‌شود. این موضوع پیامدهای جهانی خواهد داشت.» به باور گروهی از ناظران خاورمیانه مدت‌هاست که یکی از ارکان رقابت بزرگ قدرت روسیه با غرب به شمار می‌‌رود. در دوران جنگ سرد، روسیه با سوریه هم‌‌پیمان شد و سلاح‌هایی را در اختیارش قرار داد و در جنگ‌هایی که با اسراییل داشت از دمشق حمایت کرد.پس از پایان جنگ سرد یعنی در اواخر دهه 1990، پوتین تلاش کرد تا این سیاست را احیا و روابط شوروی ‌گونه مسکو را در منطقه بازسازی و روابط دیپلماتیک و اقتصادی خود را با سوریه و همچنین عراق و لیبی عمیق‌تر کند. بنابراین زمانی که پوتین در سال 2015 در سوریه مداخله کرد، به یک نسل قدیمی از حاکمان روسی پیوست که به دوران پتر کبیر و کاترین کبیر بازمی‌گردد، افرادی که به دنبال استفاده از این منطقه برای گسترش قدرت ژئوپلیتیکی و اقتصادی روسیه بودند. بنا بر تحلیل وال استریت ژورنال مداخله روسیه در سوریه، رابطه‌اش را با ایران که از ابتدای درگیری‌ها از اسد حمایت کرد، تغییر داده است. به گفته تحلیلگران با وجود فشارهای ایالات متحده و اسراییل برای کاهش نفوذ ایران در منطقه، رابطه مسکو با تهران احتمالا ادامه خواهد یافت، به ویژه اکنون که دیگر دولت سوریه رسما سقوط کرده است.گفتنی است روسیه در سال‌های اولیه جنگ داخلی سوریه دومین صادرکننده بزرگ سلاح در جهان بود. به گفته تحلیلگران در حالی که روسیه معمولا خود را به عنوان شریک ارشد ایران در شکست تروریست‌ها در 2015 می‌دید، شعله‌ور شدن مجدد درگیری‌ها در سوریه به کرملین یادآوری کرد که ایران چقدر می‌تواند با اهمیت باشد، چراکه دفع حمله شورشیان علاوه بر حملات هوایی نیاز به نیروهای زمینی حامیان ایران داشت.
حدیث روشنی