بزرگنمايي:

پیام ویژه - ایران /متن پیش رو در ایران منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
در هیچ کشوری از جهان سیاست‌های راهبردی را در خیابان تعیین نمی‌کنند. اما به‌تازگی یک جمع حدوداً 50 نفره از جوانان زیر 30 سال که خود را «مردم» می‌نامیدند، در یک تجمع برای جمهوری اسلامی ایران تکلیف کردند که باید «حیفا و تل‌آویو» را با خاک یکسان کنید. معلوم نیست که این میتینگ سیاسی، مجوز داشته یا این جوانان با تکیه بر اصل 27 قانون اساسی در گوشه‌ای از خیابان جمع شدند، اصلی که برای همگان اجرایی نیست. اما جالب اینجاست که همه‌چیز را از پزشکیان مطالبه کردند؛ از انجام عملیات وعده صادق3 تا موارد دیگر. البته گفتند که «ما خواهش و تمنا نمی‌کنیم» بلکه به رئیس‌جمهوری «دستور می‌دهیم و امر و نهی می‌کنیم.» اینکه این افراد محمدجواد ظریف معاون راهبردی رئیس‌جمهوری را با نسبت‌هایی زننده خواندند، نشان‌دهنده قحطی اخلاق سیاسی و بضاعت اندک ادبیات فارسی در آنان است و آنچه عجیب‌تر می‌نماید، خطاب قرار دادن رئیس‌جمهوری است که «اگر خط خود را از این افراد نفوذی جدا نکنی، به عاقبت بنی‌صدر دچار خواهی شد.» از همین اندک پیداست این جوانان نورس که درحال تمرین راه رفتن در عالم سیاست هستند، سیاست در جمهوری اسلامی را با رقابت‌های کف‌خیابانی در جاهای دیگری اشتباه گرفته‌اند. اما آنچه محل سؤال است، این است که چه پشتوانه به این جوانان جرأت می‌دهد تا به دومین مقام کشور، که هم از ایرانیان رأی گرفته و هم رأی این مردم از سوی رهبر انقلاب تنفیذ شده، با هر واژه و ادبیاتی توهین کنند؟ اولاً در حوزه فردی و در مرحله بعد در حوزه عمومی، توهین و تهمت و فحاشی نشان‌دهنده بی‌بضاعتی سیاسی و دستان خالی در استدلال است. به نظر می‌رسد «نه» شنیدگان از مردم در تیرماه امسال، طاقت این دست رد ملی را نداشته‌اند و عنان اختیار کلامی و متانت سیاسی را از کف نهاده‌اند. اما نکته‌ای که همه باید به‌خاطر داشته باشند، این حقیقت است که فراگیر شدن این رویه، همچون آتشی است که تر و خشک را می‌سوزاند و ساحت سیاست را به بلایای ناعلاج مبتلا می‌کند، بلایایی که از دل آن جز نابودی سرمایه‌های ملی و شکستن پیوندهای اجتماعی حاصل دیگری نیست.