بزرگنمايي:

پیام ویژه - روزنامه جوان /متن پیش رو در جوان منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
غلامرضا صادقیان| روزنامه‌های اصلی اصلاح‌طلبان (اعتماد، شرق، سازندگی، هم‌میهن، دنیای اقتصاد) سال‌ها از اینکه برخی آنها را «زنجیره‌ای» می‌نامیدند ناخرسند بودند. اما اگر صفحات اول این روزنامه‌ها را در روز‌های اخیر ببینید، انگار همگی با هم نشسته‌اند و در پاسخ به این سؤال که «با دلار بالای 80 هزار تومان که سریع‌ترین و بیشترین جهش تاریخ را داشته چه کنیم؟» یک‌صدا همه‌باهم پاسخ داده‌اند: «اسمش را هم نیار!»
مگر می‌شود دلار 58 هزار تومانی هر روز چند هزاری دشت کند و به 80 و بالاتر برسد و یک روزنامه مستقل که مجموعه‌ای از خرد‌جمعی و روشنفکران و مصلحان اجتماعی در آن نقش‌آفرینی می‌کنند، از این جهش دلار که بازار را به‌هم ریخته و حتی برای گرانی ترشی‌بندری و خیارشور و نمک‌یددار به تولیدکننده بهانه داده است، هیچ خبری نداشته باشد؟!

شاید بگوییم ریشه این ننوشتن‌ها آن است که آقای الیاس حضرتی که روزنامه اعتماد متعلق به اوست، رئیس شورای اطلاع‌رسانی دولت است و آقای محمد قوچانی، عضو حزب سازندگی که روی روزنامه سازندگی نظر دارد با حکم حضرتی عضو همین شورا شده است و آقای فیاض زاهد، دیگر عضو شورای اطلاع‌رسانی دولت، توی همین جریان است و عناوین رئیس شورای نویسندگان روزنامه اعتماد و عضو سردبیری روزنامه‌های اعتماد، همبستگی و اعتماد ملی را داشته است؛ و آقای شهاب‌الدین طباطبایی، دبیرکل حزب ندای ایرانیان هم حکم عضویت حقیقی شورای اطلاع‌رسانی دولت را دارد و آقای علی ربیعی را که نگوییم چه و چه‌ها و آن دیگری را هم که نباید نامش را برد و به‌تازگی عضو شورا شده است، همه بهتر می‌شناسند. خب جمع روزنامه‌نگاران و صدای رسانه‌ای اصلاح‌طلبان، جمع شده و همه منصب دولتی گرفته‌اند، چرا باید صدای‌شان را برای دولت و برای دلار بالا ببرند. البته دوستان آقای عبدی هم که هر روز دو سرمقاله در اعتماد و هم‌میهن می‌نویسد، به من گفته‌اند به‌کلی از او ناامید شده‌اند زیرا یکسره مسائل اصلی و ژورنالیستی کشور را رها کرده و چسبیده است به بنیاد رئیسی و مسائل کلان برنامه‌ریزی و بحث‌های سیاسی گل‌درشت و تحلیل سخنان خاتمی و بحث‌های تخصصی رانت رسانه‌ها و خلاصه تبدیل شده است به یک «روزنامه‌نگار محبوب دولت‌ها» که از این دست چیز‌ها هرچه بنویسد، قلمش پربرکت باد!
مسئولان دولتی نیز البته حال آدم را دگرگون می‌کنند. رئیس بانک مرکزی می‌گوید همه بحث دلار به خاطر یک کانال تلگرامی است که از امریکا فعال می‌شود. این حرف را اگر یک راننده تاکسی بزند، مسافران وسط بزرگراه هم که باشند خودشان را از پنجره تاکسی بیرون می‌اندازند. وزیر اقتصاد هم که در دولت اسبق وقتی رئیس بانک مرکزی بود می‌گفت برخی مدیران دولتی که صادرکننده هستند به او برای گرانی دلار فشار می‌آورند، حالا که وزیر اقتصاد شده است، ظاهراً دارد زیر بار همان فشار می‌رود، چون خودش نرخ بالا برای دلار به رسمیت می‌شناسد. 
بحث این نوشته اقتصاد و دلار نیست، اما همه می‌دانند که چهار دسته و نهاد در ایران طرفدار گرانی دلار هستند. اول ثروتمندان که با هر گرانی، آنها ثروتمندتر می‌شوند. دوم دلالان دلار که دلار را مثل کالای سرمایه‌ای ذخیره می‌کنند و هرچه بالاتر برود، بهتر. سوم صادرکنندگان (که طبق اظهارات خود وزیر و برخی مسئولان دیگر، هم در دولت‌ها هستند و هم در دولت‌ها نفوذ دارند) و از دلار گران بیشترین سود را می‌برند. این سه گروه با هم همپوشانی زیادی دارند؛ و چهارم خود دولت که با دلار 50 هزارتومانی مثلاً باید یک میلیون دلار نفت بفروشد تا هزینه‌های ریالی را در داخل تأمین کند ولی با دلار 100 هزارتومانی با نصف فروش قبلی می‌تواند همان هزینه را تأمین کند. خب مقصر گرانی دلار در همین چهار گروه هستند. اصلاً خود آقای همتی آن‌گونه که اطرافیانش می‌گویند اکنون طرفدار گران‌شدن دلار است. اگر نیست بیاید و با صدای بلند بگوید که نیستم و دنبال پایین‌آوردن نرخ دلار به همان کانال 50 هزارتومانی هستم ولی یک کانال تلگرامی نامرد از آن‌ور آب نمی‌گذارد! او البته قبلاً با صدای بلند حرفش را زده و گفته دلار باید 73 تومان می‌بود و همین حرف دلار را به بالای 80 هزارتومان برد ولی اگر واقعاً طرفدار گرانی دلار برای تأمین هزینه‌های دولتی از جیب مردم نیست، باید شفاف‌تر حرف بزند. 
مردم یادشان نرفته است که رئیس‌جمهور همین چندماه پیش وقتی جواد ظریف را در کنار خود نشانده بود در تبلیغات تلویزیونی متنی را که یحتمل همین آقای ظریف و آقایان عبدی و دیگران برای او نوشته بودند، تندتند از رو می‌خواند که «نمی‌خواهم مردم هر روز که از خواب بیدار می‌شوند خبر بالارفتن نرخ دلار را جست‌و‌جو کنند.» خب الان دیگر مردم از این نرخ دلار خواب ندارند که بخواهند بیدار شوند و دیگر صبح‌به‌صبح دنبال نمی‌کنند که دقیقه به دقیقه دنبال می‌کنند. آیا نباید معاونان رئیس‌جمهور و «کارشناسان» خبره‌ای که کار کشور را سامان می‌دهند پشت سکوی خطابه بیایند و بگویند این چه دلاری است و چه برنامه‌ای دارند؟!
دولت چهاردهم حقیقتاً دولت خوشبختی است. به تمامی رسانه ای‌های اصلاح‌طلب منصب دولتی داد و دهان‌شان را بست و اغلب رسانه‌های جبهه انقلاب هم که در مشی کلی‌شان بین دولت و نظام فرقی قائل نمی‌شوند و خیلی مته به خشخاش دولت نمی‌گذارند. دولت خوشبخت، دلار خوش‌قیمت هم می‌خواهد!