بزرگنمايي:

پیام ویژه - جمهوری اسلامی / «امتیاز یکطرفه به باج‌خواهان!» عنوان یادداشت روز در روزنامه جمهوری اسلامی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
با اینکه بارها تاکید کرده‌ایم، باز هم تکرار می‌کنیم که خواهان ورود به جنگ و درگیری نظامی با همسایگان ازجمله طالبان نیستیم. تکرار می‌کنیم که اصولاً سیاست ایجاد تنش در منطقه به ویژه با همسایگان را به صلاح کشور نمی‌دانیم. و تکرار می‌کنیم که راه درست حفاظت از منافع ملی، حرکت در چارچوب قوانین و مقررات بین‌المللی و همزیستی مسالمت‌آمیز همراه با پرهیز از دادن امتیازات یکطرفه به این و آن، اعم از دولت‌ها و گروه‌ها و جریان‌هاست.
این نقطه‌ نظر البته یک پیوست بسیار مهم دارد که هرگز نباید مورد غفلت قرار بگیرد. پیوست اینست که آغازگر جنگ بودن با آماده دفاع بودن تفاوت دارد. ما مردم ایران و نظام جمهوری اسلامی همانگونه که قانون اساسی این نظام مقرر داشته هرگز آغازگر جنگ نخواهیم بود ولی همواره آماده دفاع هستیم و هر متجاوزی را از هر اقدامی که علیه کشور و ملت و منافع ملی ما مرتکب شود پشیمان خواهیم کرد همانگونه که در جنگ تحمیلی 8 ساله از طریق دفاع مقدس که تجلی اراده ملی و اسلامی مردم ایران بود، دشمن بعثی و تمام حامیانش را پشیمان کردیم و اقتدار دفاعی خود را در تاریخ به ثبت رساندیم.
با تکیه بر این واقعیت انکارناپذیر به سراغ سیاست نادرستی می‌رویم که از سال 1400 دولت جمهوری اسلامی در برابر گروه تروریستی - تکفیری طالبان اِعمال کرده و همچنان به آن ادامه می‌دهد. این سیاست، از دولت دوازدهم شروع شد، دولت سیزدهم پررنگ‌تر آن را ادامه داد و حالا دولت چهاردهم با اینکه وعده تغییر آن را داده هنوز هم اقدام قابل توجهی برای تحقق وعده خود نکرده است.
حکومت خودخوانده طالبان با اینکه بعد از حدود سه سال و نیم سلطه بر افغانستان هنوز توسط هیچ کشوری به رسمیت شناخته نشده و دولت جمهوری اسلامی ایران نیز آن را به رسمیت نمی‌شناسد، امتیازات زیادی در اختیارش قرار داده که معمولاً به یک دولت به رسمیت‌شناخته شده داده می‌شود. در مقابل، حکومت خودخوانده طالبان به هیچیک از تعهدات قانونی عمل نکرده و حقوق بدیهی ایران، فارسی‌زبانان افغانستان و شیعیان را نادیده گرفته و حتی دفاتر امدادی و خدمات انسان‌دوستانه نهادها و ارگان‌های مردمی ایران در آن کشور را نیز تعطیل کرده است. گروه طالبان حتی با علم و فرهنگ در صورتی که کمترین نشانی از ایران یا تشیع داشته باشد نیز مخالفت و تمام مظاهر آن را بشدت سرکوب و در مواردی حتی باج‌خواهی هم می‌کند!

در تازه‌ترین اقدام، حکومت خودخوانده طالبان در ولایت «بامیان» دستور داده در مدارس این استان شیعه‌نشین به جای فقه جعفری، فقه حنفی تدریس شود در حالی که دانش‌آموزان اکثریت مدارسش شیعه و هزاره هستند و تاکنون نیز در این مدارس فقه جعفری تدریس می‌شد. قانون اساسی جمهوری افغانستان نیز مقرر کرده در مناطقی که اکثریت ساکنان آن شیعه هستند باید فقه جعفری تدریس شود. طالبان قانون اساسی جمهوری را کنار گذاشته و خود نیز قانون اساسی ندارد و منشا تمام تصمیمات، رای خلیفه این گروه است!
ماجرای امتناع طالبان از دادن حقابه ایران از هیرمند چیزی است که همگان از آن اطلاع دارند و حالا تصمیم به بستن آب هریرود به روی ایران نیز به آن اضافه شده است. با بسته شدن آب هریرود به روی ایران، استان‌های سیستان و بلوچستان و خراسان دچار خشکسالی خواهند شد. هشدارهای مقامات ایرانی تاکنون بی‌فایده بوده و حتی با تمسخر اعضای تندروی گروه طالبان مواجه شده است.
علاوه بر اینها خطر بزرگ حضور بیش از 12 میلیون اتباع افغانی غیرمجاز در ایران که مرتکب اقدامات ضدامنیتی متعددی در حرم رضوی مشهد، شاهچراغ شیراز، کرمان و سایر نقاط کشورمان شده‌اند و یک تهدید قطعی امنیتی محسوب می‌شوند نیز از امتیازاتی است که در اختیار طالبان است کمااینکه در بخش تجارت نیز مساعدت‌های بی‌حساب و کتابی نسبت به این گروه صورت می‌گیرد بطوری که این مجموعه امتیازات و مساعدت‌ها هر روز تهدیدها را علیه ایران افزایش می‌دهد.
خواسته منطقی و قانونی مردم ایران که اکنون به یک مطالبه عمومی و فراگیر تبدیل شده اینست که جمهوری اسلامی ایران بدون توسل به خشونت و اهرم‌های غیردیپلماسی، اقدام به قطع امتیازهائی کند که در اختیار حکومت خودخوانده طالبان قرار داده است. این اقدامات شامل پس گرفتن سفارت افغانستان در تهران و کنسولگری مشهد از طالبان، تقلیل حضور اتباع مجاز افغانی به 3 درصد که منطبق با مقررات بین‌المللی است، اخراج سریع کلیه اتباع افغانی غیرمجاز و قطع روابط تجاری با طالبان می‌شوند. این، حداقل فشار سیاسی است که جمهوری اسلامی ایران می‌تواند به حکومت خودخوانده طالبان وارد کند تا آن را وادار به پذیرش حقوق قانونی، طبیعی و شرعی ایران و فارسی‌زبانان و اقلیت‌های مذهبی داخل افغانستان کند. علاوه بر اینها، تاکید بر خودداری از به رسمیت شناختن هر حکومتی در افغانستان که بر آراء مردم آن کشور متکی نباشد، سیاست کلی جمهوری اسلامی ایران است. با توجه به این سیاست که منطبق بر موازین بین‌المللی است، حکومت خودخوانده طالبان چون برخاسته از آراء مردم این کشور نیست مشروعیت ندارد.