بزرگنمايي:

پیام ویژه - روزنامه جوان /متن پیش رو در جوان منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
پس از چند روز خبررسانی و صحبت‌های گوناگون درباره تصمیم دولت برای انتقال پایتخت از تهران به سواحل جنوب شرقی ایران در مکران، روز گذشته معاون اجرایی رئیس‌جمهور چنین موضوعی را صرفاً یک ایده [محترمانه‌اش اینکه حالا یک چیزی از ذهن‌مان گذشته!]دانست. این سخن در واقع تأیید حرف روزنامه جوان در همین ستون است که در روز‌های قبل نوشتیم «قرار نیست کاری انجام بگیرد و صرفاً برای خوشامد مخاطب حرفی زده می‌شود.»
روز گذشته، جعفر قائم‌پناه، معاون اجرایی رئیس‌جمهور در خصوص پیشنهاد پایتخت شدن سواحل مکران گفت که «این موضوع به عنوان یک ایده مطرح شده است و زمان اجرایی شدن آن اصلاً مشخص نیست.»
سخنان او پس از این بود که محمدرضا عارف، معاون اول رئیس‌جمهور و نیز فاطمه مهاجرانی، سخنگوی دولت رسماً اعلام کرده بودند که مکران به عنوان گزینه جابه‌جایی پایتخت ایران مطرح است. 
محمدرضا عارف گفته بود که «قطعاً در انتقال پایتخت تردید نمی‌کنیم و یکی از مناطقی که می‌تواند به صورت جدی مطرح باشد منطقه مکران است. این منطقه جای مناسبی است و محدودیتی هم ندارد.»
مکران البته هم اکنون در حد امکانات یک شهر بسیار کوچک است و برای پایتخت شدنش نیاز به زیرسازی و روسازی و توسعه بسیار دارد. اگر قرار شود مناسب پایتخت و محل نهاد‌های حاکمیتی و دولتی هم باشد که طبعاً برنامه‌ای مدون و جامع و کامل لازم دارد با زمان‌بندی مشخص و برآورد و تأمین هزینه‌ها و.... 
چند روز پس از این اظهارنظر عارف، مهاجرانی سخنگوی دولت هم بر آن صحه گذاشت و در نشست خبری خود از انتقال پایتخت به مکران گفت و حتی رسانه‌های حامی دولت از قطعی بودن این تصمیم تیتر زدند. از جمله ایرنا، خبرگزاری رسمی دولت تیتر زد: «پایتخت‌نشینان در رؤیای مکران». 
با این حال رسانه‌ها انتقاداتی هم داشتند، از جمله همین بحث زیرساخت‌ها و هزینه‌های بالای عملی کردن چنین تصمیمی. طرح توسعه مکران از اواخر دهه 80 در حد خبر و در فضای رسانه‌ای مطرح شد، اما به دلایل مختلف هنوز هم اجرایی نشده است. شاید بهتر باشد دولت فعلاً همان را عملی کند و دنبال یک کاسه کردن هزینه‌ها از طریق گره زدن دو طرح «توسعه مکران» و «انتقال پایتخت» نباشد. 
از سویی حال که همه رسانه‌ها به این موضوع از ظن خویش پرداختند، معاون اجرایی اعلام می‌کند این موضوع صرفاً در حد یک ایده مطرح بوده است. آیا دولتمردان متوجه نیستند که هر موضع و سخن آنها در جامعه چه بازتابی دارد و حرف‌های نسنجیده و کارشناسی نشده و حتی اعلام تصمیمات قطعی نشده، چقدر می‌تواند فضای روانی جامعه را به هم بریزد؟