بزرگنمايي:

پیام ویژه - رسانه انگلیسی در گزارشی با بررسی عملکرد رئیس جمهور آمریکا در مواجهه با مساله اوکراین و روسیه نوشت: تسلیم شدن ترامپ در برابر پوتین بر سر اوکراین یک الگو را نشان می‌دهد؛ او همه چیز را می‌بخشد اما امتیازی به دست نمی‌آورد.
روزنامه گاردین در گزارش خود اقدامات اخیر «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا در تعامل با روسیه و جنگ اوکراین را هدایایی به «ولادیمیر پوتین» همتای روس او توصیف کرد و نوشت: ترامپ، مسکو را پس از سه سال جنگ با اوکراین که در فوریه 2022 آغاز شد از انزوای دیپلماتیک بیرون آورد. «سرگئی لاوروف» وزیر امورخارجه روسیه نیز که همچنان تحت تحریم‌های بین‌المللی است، هفته گذشته با «مارکو روبیو» وزیر امورخارجه آمریکا در ریاض، پایتخت عربستان سعودی دیدار کرد تا درباره صلح در اوکراین گفت‌وگو کنند.
گاردین ادامه داد: او خود را یک مرد قوی نشان می‌دهد اما در واقع ضعیف، ضعیف، ضعیف است. ترامپ در مواجهه با دشمنان آمریکا، ساده لوح، فریب‌خورده و مطیع ظاهر شده است. او یک بازنده به شمار می‌آید.
این، نشان می‌دهد که واشنگتن مسکو را مساوی خود می‌داند، نه یک کشور منزوی که مرتکب جنگ شده است، یک قدرت بزرگ، حتی ابرقدرت که باید با احترام با آن رفتار شود. بنابراین، هرچه در عربستان سعودی توافق شود، پوتین آن را به‌عنوان یک پیروزی قلمداد خواهد کرد.
اما سخاوت ترامپ به همین جا ختم نشد. اوکراینی‌ها در اتاق مذاکره در ریاض حضور نداشتند، در حالی‌که این مذاکرات برای بحث در مورد آینده اوکراین بود، برای پایان دادن به جنگ در اوکراین. بدیهی است که حذف اوکراینی‌ها از این گفت‌وگوها یک امتیاز بزرگ به پوتین است، زیرا تضمین می‌کند که او جنگ را طبق شرایط خود پایان می‌دهد. این، به‌علاوه به‌طور تلویحی ادعای پوتین را تأیید می‌کند که «اوکراین یک کشور واقعی نیست، بلکه این کشور تنها یک استان از سرزمین مادری بزرگ روسیه بوده است که هیچ حق حاکمیتی ندارد».
به نوشته این روزنامه، عده دیگری نیز در ریاض غایب بودند و کنار گذاشتن آنها لطف دیگری به رهبر روسیه محسوب می‌شود. کشورهای اروپایی به‌رغم اینکه به‌طور مستقیم از آنچه در مرزهای شرقی قاره اتفاق می‌افتد، سهم می‌برند، نماینده‌ای در مذاکرات نداشتند. آنها متحدان کی‌یف بوده و در دفاع از اوکراین کمک کرده‌اند و به همین دلیل حضور آنها برای روس‌ها بسیار ناخوشایند تلقی می‌شود. پس دعوت نشدند.
این، در واقع امتیاز دیگری را برای پوتین به همراه داشت که همان تکه تکه شدن اتحاد غرب است. او عاشق بریگزیت (خروج انگلیس از اتحادیه اروپا) بود، راست افراطی در اروپا را تشویق می‌کرد و از ترامپ نیز حمایت کرد، زیرا می‌خواهد فروپاشی بلوک غرب را ببیند که در برابر او ایستاده است. پیروی رئیس‌جمهور ایالات متحده از این نمایشنامه و از بین بردن دیرینه‌ترین متحدان آمریکا، یک پیروزی بزرگ برای کرملین است.
روزنامه انگلیسی در ادامه به سخنان «جی دی ونس» معاون ترامپ در مونیخ علیه اروپایی‌ها اشاره و خاطرنشان کرد که همه اینها مجموعه‌ای از امتیازاتی است که به مسکو داده شد.
گاردین افزود: اما امتیازات حتی از این هم بیشتر بود. «پیت هگست» وزیر دفاع کم صلاحیت ترامپ پیشتر به اوکراین هشدار داده بود که هرگز زمین‌های تحت کنترل روسیه را پس نخواهد گرفت و باید تمام رویاهای پیوستن به ناتو را کنار بگذارد. مجدداً 2 مورد دیگر در فهرست آرزوهای پوتین ظاهر شد.
رئیس جمهور آمریکا حتی یک پست در شبکه‌های اجتماعی منتشر کرد و در آن، «ولودیمیر زلنسکی» رئیس جمهور اوکراین را «دیکاتوری بدون انتخابات» خواند که به شدت در میان مردم خود منفور است و غرب را از بین می‌برد، زیرا اوکراین میلیاردها دلار را به طرز اشتباهی می‌بلعد. او به‌علاوه مسئولیت آغاز جنگ را متوجه زلنسکی دانسته است.
اکنون این سوال مطرح است که ترامپ در ازای همه این‌ها، چه چیزی به دست آورده است؟ هیچ چیز، بجز چاپلوسی و وعده‌های بدون پشتوانه در معاملات انرژی پرسود با مسکو. در واقع، او در ازا چیزی نخواست. مرد به ظاهر قوی به زانو در آمد و پاهای رئیس جمهور روسیه را حتی قبل از ورود به اتاق مذاکره، بوسید. جای تعجب نیست که «کرت ولکر» که در سال 2019 از سمت فرستاده دولت رامپ در مورد اوکراین استعفا داد، زمانی گفت که رئیس جمهور یک نگاه کورکورانه در مورد پوتین دارد و خود متوجه آن نیست.
با این حال، ترامپ ادعا می‌کند که «در حال انجام مذاکرات موفقیت‌آمیز برای پایان دادن به جنگ است». او مدعی «هنر توافق صلح» است اما چنین چیزی نیست. اگر به یک طرف هر چیزی را که می‌خواهد بدهید که طبیعتاً آن را می‌پذیرد، در حالی‌که به طرف دیگر هر چیزی را که نیاز دارد، نمی‌دهید که طبیعتاً آن را رد می‌کند، این یک توافق صلح نیست: این، چیزی بیش از یک تسلیم اجباری نیست. هر کسی می‌توانست این کار را انجام دهد. این، اصلاً دستاورد نیست.
گاردین دیدار دونالد ترامپ با «کیم جونگ اون» رهبر کره شمالی در دور اول ریاست جمهوری‌اش در سال 2018 را مورد دیگری از قالبی دانست که در آن ترامپ همه چیز می‌دهد، درحالی‌که هیچ امتیازی به دست نمی‌آورد. کیم نیز برنده تعلیق مانورهای نظامی آمریکا در شبه جزیره کره شد. این، دستاوردی ملموس و با ارزش بود. در مقابل، کیم چیزی جز آرزوهای مبهم برای جهانی بدون سلاح هسته‌ای را نپذیرفت. او ترامپ را مانند «اسباب بازی» بازی داد.
روزنامه چاپ لندن در ادامه گزارش خود امتیازات ترامپ به پوتین را «کاپیتولاسیون» نامید و نوشت: این، به معنی رها کردن متحدی است که برای جان خود می‌جنگد و تصمیمی آشکار برای از هم پاشیدن اتحادی به شمار می‌آید که به مدت هشت دهه صلح و رفاه نسبی را برای غرب، از جمله ایالات متحده به ارمغان آورده است.
حامیان ترامپ می‌گویند که او این کار را به دلیلی منطقی انجام می‌دهد: برای پایان دادن به جنگی که به‌طور مستقیم ایالات متحده را تحت تأثیر قرار نمی‌دهد اما منابع آن را درگیر کرده است تا بتواند این منابع خود را روی تهدید واقعی، یعنی چین متمرکز کند.
اما حتی این نیز یک شکست است، زیرا غرب از هم پاشیده، آینده‌ای را که چین بر آن تسلط دارد، بیشتر و نه کمتر محتمل می‌سازد.
در این میان، باقی کشورهای غربی باید خیلی سریع تصمیم بگیرند که چگونه در دنیای جدیدی که با وضوح و سرعت در هفته گذشته ظهور پیدا کرد، حرکت کنند. اروپایی‌ها می‌بایست برای آینده‌ای برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری کنند که در آن باید بدون آمریکا از خود دفاع کنند. آن آینده در دوردست‌ها نیست. در حال حاضر اینجاست.
به نوشته گاردین، اقدام سیاسی که در اینجا می‌توان انجام داد، درهم شکستن تصویری است که ترامپ برای ایجاد آن بسیار تلاش کرده است و برای ارعاب دیگران در داخل و خارج از کشور به آن تکیه می‌کند. «ریچارد بلومنتال» سناتور دموکرات به تازگی گفته است که «تسلیم شدن رئیس جمهور رقت‌انگیز و ناشی از ضعف است». این، ادبیات مناسبی برای استفاده است. ترامپ شاید بزرگ‌ترین «شو من» باشد اما ضعیف‌ترین مرد قدرتمندی است که جهان تا به حال به خود دیده است.