بزرگنمايي:

پیام ویژه - ایرنا / «فارن افرز» پیش‌بینی کرد بی‌اعتمادی کشورها به سیاست های «دونالد ترامپ» حتی متحدان نزدیک واشنگتن را هم به سمت کسب بازدارندگی هسته‌ای سوق می‌دهد و همین امر عصر جدید هسته‌ای و دوران اشاعه این نوع تسلیحات را موجب می‌شود.
«گیدئون رز» تحلیلگر این نشریه مطرح آمریکایی اعتقاد دارد در حالی که دولت دوم «دونالد ترامپ» به سرعت عناصر حیاتی نظم بین المللی پس از جنگ جهانی را از بین می برد، به نظر نمی‌رسد که پیامدهای آشکار برخی از اقدامات خود همچون آغاز موج جدیدی از اشاعه تسلیحات هسته‌ای را در نظر گرفته باشد؛ این بار نه از سوی تروریست‌ها یا دولت‌های سرکش، بلکه توسط کشورهایی که پیش‌تر به‌عنوان متحدان ایالات متحده شناخته می‌شدند.
براساس ادعای این کارشناس، اگر نظم لیبرال سقوط کند، رژیم عدم اشاعه نیز همراه با آن سقوط خواهد کرد و کشورهای دیگر و از جمله دوستان سابق ایالات متحده به سمت تسلیحات هسته‌ای هجوم خواهند برد. این کشورها دیگر اطمینان ندارند که می‌توانند به تضمین‌های امنیتی آمریکا تکیه کنند و حتی ممکن است مجبور شوند از اجبارهای احتمالی آمریکا نیز بترسند.
«کنت والتز» اندیشمند علوم سیاسی موضوع گسترش سلاح‌های هسته‌ای را با اصطلاح «بیشتر شاید بهتر باشد» همراه دانست زیرا رقابت‌های بین‌المللی همگی با چشم‌انداز نابودی متقابل تضمین‌شده تثبیت می‌شوند. اکنون جهان ممکن است در آستانه آزمایش این فرضیه باشد و اگر دولت ترامپ مسیر خود را تغییر ندهد، وقوع بحران‌های هسته‌ای در آینده محتمل خواهد بود.
فارن افرز تصریح دارد که توجهات در حوزه هسته‌ای همیشه بیشتر بر ابرقدرت‌ها متمرکز بوده است و پس از آن‌ها، به کشورهایی مانند کره شمالی (که سال 2006 هسته‌ای شد)، عراق (که به دنبال زرادخانه هسته‌ای بود)، و ایران (که اکنون در آستانه آن قرار دارد). در گذشته بریتانیا و فرانسه با آنکه چتر هسته ای آمریکا را داشتند مسیر بازدارندگی هسته ای را طی کردند زیرا این دوکشور به تضمین‌های امنیتی آمریکا اعتماد نداشتند.
بازار
«شارل دوگل» رئیس جمهور فرانسه معتقد بود که بازدارندگی گسترده یک فریب است و برای اینکه پاریس واقعاً امن باشد، چاره‌ای جز دستیابی به توانایی هسته‌ای مستقل ندارد.
این تحلیل با اشاره مختصر به پیامدهای سقوط شوروی، وقوع جنگ اوکرانی و سپس انتخاب ترامپ آورده است: مشخص نیست که حرکت سریع دولت ترامپ به سمت مسکو تا کجا پیش خواهد رفت ... اما در هفته‌های اخیر، تغییرات به حدی بود که دیگر روشن شده وعده‌های پیشین آمریکا در مورد حمایت از اوکراین و سایر متحدان، دیگر کاملاً قابل اعتماد نیستند.
گزارش تاکید دارد: اکنون که ایالات متحده به یک متحد غیرقابل‌اعتماد تبدیل شده است، یکی از مسیرهایی که کشورهای جویای حفاظت می‌توانند طی کنند، تأمین بازدارندگی گسترده از سوی یک ارائه‌دهنده‌ی دیگر است. ... چنین تحولی می‌تواند مفید باشد و به تثبیت امنیت اروپا در جهانی پساآمریکایی کمک کند. اما خیانت واشنگتن، تمام توافقات آینده‌ی مربوط به بازدارندگی گسترده را زیر سؤال می‌برد و آشکار خواهد کرد که این تعهدات، نه پایدار، بلکه موقتی و قابل‌لغو هستند.
در بخش دیگر این گزارش با اشاره به توانایی دولت ژاپن در دستیابی به سلاح هسته‌ای آورده است: اگر نظم جهانی همچنان رو به فروپاشی باشد، احتمالاً کره‌ جنوبی نخستین کشوری خواهد بود که در این موج جدید گسترش تسلیحات هسته‌ای به یک قدرت هسته‌ای تبدیل می‌شود. این کشور در سال 1975 به پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای (NPT) پیوست، اما می‌تواند هر زمان که بخواهد از آن خارج شود و ممکن است به این نتیجه برسد که برای مقابله با تهدید کره‌ شمالی، به یک توانمندی مستقل هسته‌ای نیاز دارد. مقامات کره‌ جنوبی از هم‌اکنون درباره‌ی این احتمال صحبت می‌کنند و چنین بحث‌هایی در صورتی که ایالات متحده اقداماتی در جهت کاهش تعهداتش انجام دهد، قطعاً شدت خواهد گرفت.
گزارش می‌افزاید: اگر سئول به تسلیحات هسته‌ای دست یابد، احتمالاً توکیو نیز به دنبال آن خواهد رفت و در نهایت، شاید استرالیا نیز به آن‌ها بپیوندد و برنامه‌ی تسلیحات هسته‌ای‌ای را که در دهه‌ی 1970 کنار گذاشته بود، از سر بگیرد.
در اروپا، برخی ژنرال‌های لهستانی هم آشکارا درباره‌ فراتر رفتن از اتکا به فرانسه و بریتانیا و دستیابی به نیروی هسته‌ای مستقل سخن گفته اند. نخست‌وزیر «دونالد توسک» در یک سخنرانی در پارلمان لهستان در 7 مارس، به نحوی از این ایده حمایت کرد. او گفت: لهستان باید به پیشرفته‌ترین امکانات، از جمله تسلیحات هسته‌ای و سلاح‌های مدرن غیرمتعارف، دست یابد. خرید تسلیحات متعارف و سنتی کافی نیست.»
طبق این تحلیل، در همین حال، مقامات کشورهای شمال اروپا و بالتیک نیز به احتمال زیاد در محافل خصوصی درباره‌ی هسته‌ای شدن گفت‌وگوهایی داشته‌اند.
در پایان گزارش فارن افرز تصریح شده است: هنوز بسیار زود است که پیش‌بینی کنیم این دنیای عجیب جدید چگونه شکل خواهد گرفت. اما به نظر می‌رسد موانع روانی که تاکنون مانع از گسترش تسلیحات هسته‌ای شده بودند، شاید دیگر فرو ریخته باشند.