چاپ

پیام ویژه - تسنیم / یک گزارش فدرال جدید در آمریکا اعلام کرد که دستکم بیش از 970 کودک بومی در این کشور طی 150 سال در مدارس شبانه‌روزی جان خود را از دست دادند.
یک گزارش فدرال جدید در آمریکا که از سوی وزارت کشور منتشر شده حاکی از آن است که دستکم 973 کودک بومی در این کشور طی 150 سال در مدارس شبانه‌روزی جان خود را از دست دادند.
دراین گزارش، از دولت آمریکا خواسته شده تا به طور رسمی برای اعمال سیاست اجباری طولانی مدت طی سال های 1819 تا 1969 برای جداسازی کودکان از خانواده هایشان و از بین بردن هویت قبیله ای آنها، و ایجاد درد و رنج عظیم، از خانواده های این کودکان عذرخواهی کند.
براساس این گزارش، بسیاری از کودکان بومی در دست‌کم 74 محل دفن مشخص و بدون علامت در 65 مدرسه سابق در سراسر آمریکا دفن شده اند اما گمان می رود تعداد واقعی کودکانی که جان خود را از دست داده‌اند و تعداد مکان‌های دفن احتمالی آنها بیشتر باشد.
این دومین و آخرین گزارش وزارت کشور درباره این مدارس است و دب هالند وزیر کشور نیز نخستین وزیر بومی در کابینه دولتی آمریکاست که این گزارش را تهیه کرده است.
در این گزارش، وزارت کشور موفق به شناسایی 18 هزار و 624 کودک بومی شده که طی سال های 1819 تا 1969 مجبور به ورود به مدارس فدرال شبانه روزی شده اند. گرچه این تعداد ممکن است بیشتر هم باشد.
بر این اساس، دستکم 59 گروه مذهبی با دریافت بودجه از سوی دولت آمریکا، این مدارس شبانه روزی ویژه کودکان بومی را راه اندازی کرده و 210 مدرسه از 417 مدرسه شبانه روزی ، از سوی موسسات مذهبی اداره می شدند.
براساس این گزارش، ایالات متحده بیش از 23/3 میلیارد دلار طی سال های 1871 و 1969 برای اداره این مدارس و اجرای سیاست های جذب مرتبط با آن، هزینه کرده است.
این گزارش 103 صفحه ای ، خواستار عذرخواهی رسمی دولت آمریکا و ارائه مبلغی برای درمان آسیب‌های بین‌نسلی ناشی از مدارس شبانه‌روزی ویژه کودکان بومی از سوءمصرف مواد گرفته تا بحران زنان و بستگان بومی گم‌شده و کشته شده، شده است.
این مدارس برای جذب اجباری کودکان بومی در جامعه سفیدپوست ایجاد شده‌ بودند تا کودکان بومی را از خانوده هایشان جدا کرده و آموزش های مذهبی لازم را به آنها بدهند اما نتایج به دست آمده از آن نشان دهنده بروز فاجعه برای کودکانی بوده که از والدین خود جدا شده بودند تا به صورت مدرن آموزش مدنی و مذهبی ببینند. کودکان در این مدارس اغلب از صحبت کردن به زبان خود منع می شدند و از خواهر و برادر خود نیز جدا می شدند و خانواده یشان از سرنوشت آنها دیگر خبری نداشتند و در بسیاری موارد، مورد آزار جسمی، جنسی و روانی قرار می گرفتند.
تا سال 1900، از هر 5 کودک بومی آمریکا در سن مدرسه، 1 نفر در یک مدرسه شبانه‌روزی تحصیل می‌کرده است.
بیشتر خشونت‌های رخ داده در مدارس شبانه‌روزی ویژه کودکان بومی در آمریکا در دهه‌های 1950 و 1960 رخ داده و شامل حدود هزار کودک است.
این نخستین بار در تاریخ آمریکاست که دولت این کشور نقش خود را در اداره مدارس شبانه‌روزی می‌پذیرد.
انتشار این گزارش، یادآور کشف گورهای دسته جمعی کودکان بومی در کاناداست. در مه سال 2021 نخستین گور دسته جمعی کودکان بومی شامل بقایای 215 جسد در محوطه یک مدرسه شبانه روزی سابق ویژه این کودکان در استان بریتیش کلمبیا کانادا کشف شد.
طی سال‌های 1819 تا 1960 بیش از 150 هزار کودک بومی به اجبار از خانواده هایشان جدا و به 39 مدرسه شبانه روزی ویژه کودکان بومی تحت اداره مشترک دولت و کلیسای کاتولیک کانادا منتقل شدند.
بر اساس گزارش‌ها بین 4 تا 10 هزار کودک بومی هیچگاه از این مدارس به خانه بازنگشتند.
بومیان کانادایی از سال‌های آغاز به کار مدارس مذکور تاکید داشتند که کودکانشان در این مدارس مورد شکنجه قرار گرفته، گرسنگی می‌کشند و با انواع رفتار‌های غیر انسانی مواجهند.
اگرچه کانادا سال‌ها در برابر تلاش‌های بومیان کانادا جهت اعتراف به ارتکاب این جنایت مقاومت کرد، اما در نهایت مسئولیت خود را پذیرفت.
هدف دولت کانادا از تاسیس مدارس مذکور علاوه رویکرد نژادپرستانه و تبعیض آمیز این کشور، نابود کردن جوامع بومی و دستیابی به نیروی کار ارزان بود.
کودکان بومی در مدارس شبانه روزی به دلیل نبود امکانات و مراقبت‌های بهداشتی که منجر به شیوع مرگبار بیماری‌های همه گیر می‌شد، جان خود را از دست می‌دادند؛ بر اثر گرسنگی و کمبود مواد غذایی می‌مردند؛ ناچار به کار در مزارع برای تامین نیاز‌های غذایی خود بودند؛ تنبیه و ضرب و شتم می‌شدند؛ مورد آزار و تجاوز جنسی قرار می‌گرفتند
تا ژانویه 2023 بیش از 2 هزار و 400 گور بدون علامت در محوطه مدارس سابق شبانه روزی کودکان بومی در کانادا کشف شد.