بزرگنمايي:

پیام ویژه - روزنامه سازندگی /متن پیش رو در سازندگی منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
مهران کامروا| اکثر نظرسنجی‌های موجود در مورد انتخابات ریاست‌جمهوری ایالات‌متحده نشان می‌دهد که جامعه آمریکا تا حد زیادی دوقطبی شده و به عبارتی ما شاهد دو قطب کاملاً متفاوت از یکدیگر را شاهد هستیم. قطب اول که طرفدار دونالد ترامپ به‌شمار می‌روند، اصولاً ملی‌گرا بوده و شعارشان هم تاکید بر آمریکا و اولویت دانستن آن است که طیف متوسط و طبقه کارگر را شامل می‌شود که مردان سفیدپوست هم در آن حضور دارند. قطب مقابل هم که گرایش سنتی آمریکا را در ذهن دارد و در تاریخ معاصر ایالات‌متحده روند فعالی داشته و به ‌نوعی نماینده تفکر بدنه و ساختار ایالات‌متحده به حساب می‌آید که کامالا هریس آن را در این انتخابات رهبری می‌کند.‌

شعارهای هریس چندان جدید نیست و قبلاً هم در انتخابات ریاست‌جمهوری و حتی کنگره آمریکا هم شنیده شده‌ است که می‌توان به موضوع حق‌وحقوق زنان، فعالیت بین‌المللی آمریکا، نقش ایالات‌متحده در نظام بین‌الملل، برنامه‌های مربوط به مالیات و بودجه، برنامه‌های مربوط به توسعه، بیمه، میزان قدرت و حدومرز آن میان دولت فدرال و دولت ایالتی اشاره کرد. کامالا هریس به‌ عنوان نامزد حزب دموکرات در انتخابات ریاست‌جمهوری 2024 آمریکا و شخصی که چهار سال به‌ عنوان اولین زن آمریکایی در کسوت معاون ریاست‌جمهوری آمریکا ایفای نقش کرده همچنین دونالد ترامپ به‌ عنوان رئیس‌جمهوری پیشین این کشور در یک رقابت نزدیک به هم قرار دارند و همین موضوع نشان می‌دهد که این دو قطب به ‌شدت متفاوت با یکدیگر در جامعه آمریکا، نفوذ گسترده‌ای پیدا کرده‌اند و به همین دلیل بدنه سیاسی به انضمام جامعه آمریکا به سمت این دو قطب سیاسی متمایل شده‌اند.‌
ما شاهد آن هستیم که ترامپ برخلاف چارچوب‌های سنتی سیاست گام برداشته و اساساً آنها را کنار گذاشته است. او حالا از یک‌سو مجدداً بر مقابله و اخراج مهاجران تاکید دارد و شعارهایی را مطرح می‌کند که به ندرت شنیده شده و آنها را حتی به صورت واضح عادی‌سازی کرده است. این روند حتی به بحث تعیین بودجه ناتو و خروج آمریکا از این پیمان نظامی و اعمال فشار اتحادیه اروپا هم کشیده شده است. در مقابل کامالا هریس در تمام این موارد، مواضع کاملاً مخالف با ترامپ و جمهوری‌خواهان را اتخاذ کرده است.‌
در این میان علائم و داد‌ه‌ها نشان می‌دهد که ترامپ به هر ترتیب به نتایج انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا حتی قبل از پایان مهلت رای‌گیری و شمارش آرا خود را پیروز انتخابات اعلام کند و طرف مقابل را در حالت دفاعی قرار بدهد. اینکه می‌گویند، او به دنبال آن است که قبل از انتشار نتایج اعلام پیروزی کند یا اینکه پس از پیروزی کامالا هریس، انتخابات را معیوب و آغشته به تقلب بداند، سناریوهایی که امکان آن وجود دارد و نمی‌توان آن را رد کرد. حتی ممکن است رویارویی خیابانی را در ایالات‌متحده شاهد باشیم که این موضوع به ‌شدت امکان‌پذیر است اما گستره و عمق آن نمی‌تواند مانند ششم ژانویه 2021 و حمله به کنگره آمریکا باشد.
همچنین سوالی که مطرح می‌شود این است که با پیروزی هریس یا ترامپ، سیاست خارجی ایالات‌متحده به کدام سمت‌وسو پیش می‌رود که پاسخ آن واقعاً دشوار است.
اما باید توجه شود که امارات و عربستان، ترامپ را ترجیح می‌دهند که البته بحرین و کویت هم تا حدودی همین نظر را دارند؛ چراکه عملکرد او در زمان ریاست‌جمهوری‌اش برای آنها مطلوب بود و توانستند هرگونه تسلیحات نظامی (منهای سلاح اتمی) را از آمریکا خریداری کنند و به صورت کلی ترامپ حامی این کشورها بود تا در نهایت این دولت‌ها به سمت همکاری با اسرائیل پیش بروند و به خرید تسلیحات از آمریکا هم ادامه دهند که این دو شرط در آن روزها مطرح بود. در این راستا حتی بحث انتقال سفارت آمریکا به بیت‌المقدس همچنین مالکیت اسرائیل بر بلندی‌های جولان به انضمام موافقت با گسترش شهرک‌سازی‌ها هم دقیقاً در زمان ترامپ انجام شد.
نمی‌دانیم که سیاست خارجی هریس (در صورت پیروزی) به چه سمت‌وسویی پیش خواهد رفت اما به نظر می‌آید که او سیاستی شبیه به بایدن را پیش خواهد گرفت؛ سیاست‌هایی که در آن به نقش جهانی آمریکا اشاره شده و اسرائیل در این سیاست‌ها، نقش اصلی را بازی خواهد کرد و به نظرم این سیاست احتمالاً و در صورت پیروزی هریس دنبال می‌شود. در مورد ایران هم سیاست ترامپ از سوی بایدن دنبال شد و با زبانی دیگر این فشارها را پیش برد. لذا فارغ از اینکه هریس پیروز می‌شود یا ترامپ، باید گفت که اگر تهران سیاست خارجی فعالی را در دستور کار قرار ندهد، بدون تردید هیچ واقعه مثبتی در رابطه با ایران و آمریکا رخ نخواهد داد.