بزرگنمايي:

پیام ویژه - نشریه آمریکایی در گزارشی درباره عملکرد رئیس جمهور ایلات متحده در طول چهار سال گذشته، اغلب تصمیمات جو بایدن را «احمقانه» توصیف کرد که نه سودی برای خود او داشته است و نه برای کشور و سایرین. 
روزنامه وال استریت در گزارش خود با اشاره به مقاله چندی پیش «کارلو سیپولا» مورخ و اقتصاددان ایتالیایی حوزه توسعه درباره قوانین حاکم بر حماقت و افراد احمق در جوامع، نوشت: نکته اصلی در مورد تصور سیپولا از حماقت، این است که مترادف با آن چیزی نیست که افراد باهوش و سرشناس فکر می‌کنند نابخردانه یا احمقانه است. در واقع، او اصرار دارد که افراد احمق به‌طور مساوی در سراسر جامعه توزیع شده‌اند و به همان اندازه که افراد احمق در میان عام مردم وجود دارند، در میان اقتصاددانان و روشنفکران صاحب امتیاز نیز وجود دارند.
سیپولا افراد را به چهار دسته تقسیم می‌کند؛ درمانده، استثمارگر، باهوش و احمق. او معتقد است که در هر تعامل عادی بین 2 نفر، فرد درمانده ضرر می‌کند، در حالی‌که دیگری سود می‌برد. استثمارگر سودی را به دست می‌آورد اما به دیگری ضرر می‌زند. فرد باهوش سود می‌برد و فرد دیگر را قادر می‌سازد که چیزی به دست آورد. و در این تقسیم‌بندی، خصیصه فرد احمق این است که هیچ چیزی به دست نمی‌آورد در حالی‌که دیگری را هم دچار ضرر و خسران می‌کند.
روزنامه آمریکایی در ادامه «جو بایدن» رئیس جمهور ایالات متحده را نمونه کاملی از ایده «حماقت» سیپولا توصیف کرد و نوشت: بایدن به مدت چهار سال تصمیماتی گرفته و سیاست‌هایی را دنبال کرده است که وضعیت حامیان، حزب، کشور و متحدان خارجی‌اش را بدتر کرده و تقریباً در همه موارد چیزی به دست نیاورده و اغلب متحمل ضررهای سیاسی هم شده است.
در همین حال می‌توان این‌طور استدلال کرد که بایدن در دسته افراد «درمانده» هم قرار دارد، بنابراین تصمیمات او اغلب به نفع مخالفان سیاسی‌اش، عمدتاً «دونالد ترامپ» رئیس جمهور منتخب آمریکاست و نه خودش. اشتباهات او، از جمله اصرار بر اینکه می‌تواند دوباره در انتخابات شرکت کند، هزینه‌های هنگفتی را به بقیه کشور تحمیل کرده است.
وال استریت ژورنال با اشاره به چند مورد از تصمیمات جو بایدن در دوران فعالیت خود افزود: بایدن در این سال‌ها سیاست خود مبنی بر «کاری نکردن» در مرز جنوبی کشور را پیش برد و تنها دستورات اجرایی ترامپ در این رابطه را لغو کرد. او از این غفلت چه عایدی به دست آورد؟ پاسخ واضح نیست. بایدن همچنین حرف مشاوران نظامی خود را زیر پا گذاشت و بر خروج کامل و فوری از افغانستان، بدون هیچ برنامه روشنی برای خارج کردن متحدان افغان، شهروندان ایالات متحده و یا تجهیزات نظامی آمریکایی پافشاری کرد. به‌طور حتم این، یک باخت برای ایالات متحده است اما منفعت بایدن یا دولت او کجا بود؟!
بایدن به‌علاوه، به‌طور آشکار از حکم دادگاه عالی درخصوص طرح لغو بدهی دانشجویی سرپیچی کرد. بنابراین، او توانست در میان آمریکایی‌هایی که بدهی‌هایشان را نبخشید، خشم ایجاد کند، نسلی را تشویق کند که به وام‌گیری احمقانه بپردازند و خود را شبیه به مرد بی‌قانونی جلوه دهد که او ترامپ را به آن متهم می‌کند.
بایدن در هر یک از این موارد و موارد بسیار دیگر، نه تنها برای کسانی که برای او آرزوی سلامتی داشتند، ویرانی، اختلاف و شرم ایجاد کرد، او این کار را بدون کسب هیچ مزیتی برای خود انجام داد.
شاید این توضیح دهد که چرا او از زمان شکست در انتخابات در نوامبر تا این حد فعال بوده است. رئیس‌جمهور در این ماه‌ها کارهایی را می‌تواند انجام دهد که می‌داند احمقانه یا غیرسازنده هستند و هیچ آسیبی برای آن متحمل نمی‌شود.
او در ماه دسامبر، 1499 مجرم را عفو کرد که بسیاری از آنها مرتکب جرایم شنیع شدند و هیچ نشانه‌ای از پشیمانی نشان ندادند. این، چه فایده‌ای جز جلب ستایش گروه کوچکی از فعالان و تحقیر عادلانه دیگران داشت؟ رئیس جمهور سپس 37 مورد از 40 حکم اعدام را تعدیل کرد. او در یک اقدام موفق شد خانواده‌های قربانیانی را آزرده کند که بعضی از آنها کودک بودند، قانون و دادگاه را تحقیر کند و نشان دهد که هیچ اعتراض اصولی به مجازات اعدام ندارد. او از سه قاتل بدنام گذشت و با همه اینها، چیزی برای میراث یا حزب خود به دست نیاورد.
وال استریت ژورنال عفو هانتر بایدن، پسر جو بایدن از سه اتهام مربوط به خرید سلاح در سال 2018 را مورد دیگری از حماقت‌های بایدن دانست که از نظر این روزنامه می‌تواند اقدامی در راستای استثمارگری باشد که طی آن، رئیس جمهور سود می‌برد و در عین حال باعث رسوایی جایگاه ریاست جمهوری می‌شود.
رئیس جمهور بایدن در سوم ژانویه نیز یک شرکت ژاپنی را از خرید فولاد ایالات متحده به دلایل «امنیت ملی» تنها یک روز پس از تایید فروش موشک‌های زمین به هوا به ژاپن منع کرد.
رسانه آمریکایی در پایان خاطرنشان کرد: همان‌طور که برتراند راسل (فیلسوف و نویسنده انگلیسی) می‌گوید «اگرچه آدم‌های پر مدعا همیشه احمق نیستند، اما احمق‌ها قطعاً پر مدعا هستند».