بزرگنمايي:

پیام ویژه - مشاور سیاسی رئیس‌جمهور، ضمن انتقاد شدید از عراقچی نوشت: اظهارات او یادآور حضور و مواضعش در تیم هسته‌ای جلیلی است.

حمید ابوطالبی، در دوره حسن روحانی، در شبکه اجتماعی ایکس در مطلبی تحت عنوان ‌ «خودفریبیِ سیاسی» نوشت:
«به نظر می‌رسد که دولت محترم، در حال «خودفریبیِ سیاسی» است؛ از یک سو رییس محترم جمهور، پیام تمایل به مذاکره ارسال می‌کند و از سوی دیگر وزیر خارجه ایشان در مصاحبه‌ علیه مواضع رییس جمهور موضع گرفته و آن را خنثی می‌نماید. از طریق: 
الف) «امتناع از مذاکره هسته‌ای با آمریکا»: با این پیش شرط عجیب و ناممکن که «آمریکا باید اول به برجام بازگردد تا ما با او مذاکره هسته‌ای کنیم»؟! کدام برجام؟ برجامی که آمریکا چندین سال پیش رسما از آن خارج شده، و خود وزیر خارجه ایران هم از مرگ آن سخن رانده‌اند؛ وزیری که در لیسبون: 
- تغییر دکترین هسته‌ای ایران؛ تغییر بحث هسته‌ای در داخل ایران به سمت تسلیحات هسته‌ای؛ و
- اینکه ایران پیشتر توانایی و دانش ساخت سلاح هسته‌ای داشته است. 
را مطرح کرده‌اند؟! آنچه که بیشتر یادآور حضور و مواضع ایشان در تیم هسته‌ایِ جناب جلیلی در دولت دوم جناب احمدی‌نژاد است. چراکه در بیش از دو دهه‌ی گذشته، هیچ وزیر خارجه‌ای اینگونه از احتمال تغییر دکترین و تسلیحاتی شدن بحث هسته‌ای ایران سخن نگفته؛ و به این صراحت نیز از مذاکره هسته‌ای با امریکا امتناع نکرده است.»
ب) «مذاکره با اروپا برای توافق بر مذاکره»: در حالیکه اروپا و ایران هر دو از بی‌نتیجه بودن مذاکرات روز گذشته ژنو سخن می‌گویند؛ و معاون وزیر خارجه ایران و مقامات اروپایی آن را «جلسات مشاوره‌ای! در ژنو و توافق برای از سر گرفتن دوباره گفت‌وگوها با ایجاد و حفظ فضای مناسب از همه طرف‌ها»؟!، می‌خوانند؛ وزیر خارجه اطهار می‌دارد: «در دو روز گذشته یک دور مذاکره با سه کشور اروپایی و یک دور مذاکره نیز با آقای مورا از اتحادیه اروپا داشته‌ایم. هدف اصلی از این گفت‌وگوها پیدا کردن راهی برای شروع مذاکرات هسته‌ای است.
مذاکرات دو روز گذشته مثبت بوده و ما جدیت را در اطراف مذاکره یعنی سه کشور اروپایی و اتحادیه اروپا احساس کردیم». آنگاه رسما از اروپایی‌ها می‌خواهند تا مشکل هسته‌ای ایران را با آمریکا حل نمایند؛ اروپاییانی که خود نیز رسما تصمیم‌شان به روی آوردن به اسنپ‌بک و بازگرداندن تحریم‌های UN.Sec و دوباره ذیل فصل هفتم منشور قرار دادن ایران را مطرح نموده‌اند. ایشان حتما سخنان چند روز پیش رییس جمهور فرانسه را در مورد اسنپ‌بک هنوز به خاطر دارند؟!
ج) «عدم دفاع از پیوستن به FATF»: در حالیکه وزیر اقتصاد کشور و تمام مقامات مرتبط، از ضرورت پیوستن به FATF که از واجبات است سخن می‌گویند، وزیر خارجه اظهار می‌دارد: «نمی‌شود تضمین داد که خروج از فهرست سیاه FATF تاثیر فوق‌العاده‌ای روی روابط اقتصادی ما خواهد داشت، حلّال همه‌ی مشکلات ما FATF نیست. موافقان پیوستن به FATF می‌گویند خروج ما از فهرست سیاه حداقل خسارت‌های ما را کمتر می‌کند»؟!»
نظرات ضد ونقیض ایشان در یکی دو ماه اخیر، از دفاع سرسختانه و عجیب از دولت اسد در عراق تا مقاله ایشان در چین مبنی بر اینکه: «برخی کشورها، تلاش میکنند تا با تحریف حقایق تقسیم موهومانه و جعلی جهان به «دموکراتیک» و «غیر دموکراتیک» و با توسل به اهرم «تحریم»، «فشار» و «استانداردهای دوگانه» کشورها را محدود و مجبور به انتخاب ارزش‌ها و منافع مورد نظر خود نمایند؛ ایران و چین برای مقابله با یکجانبه گرایی و قلدرمآبی، همواره در سوی توسعه و رفاه و همکاری و دوستی بین کشورهای “جنوب جهانی” و در “سمتِ درستِ تاریخ” خواهند ایستاد»، و... نشان می‌دهد که نه فقط سیاست خارجی کشور از بنیان استواری برخوردار نیست، بلکه وزیر خارجه هم از موضع‌گیریِ غیراحساسی متاثر از جریانات سیاسی داخلی و دفاع از مواضع دولت ناتوان می‌باشد.
زیرا اگر حداقل درایت وجود داشت امضای «سند جامع همکاری‌های بلند مدت ایران و روسیه» در تهران و در زمان مناسب انجام می‌شد، نه در مسکو! و در بدترین زمان ممکن؛ که هم وزیر خارجه ایران و هم روسیه در آستانه سفر و به تحریک‌کننده‌ترین صورت اظهار دارند: «اروپایی‌ها نسبت به سیاست ایران در موضوع اوکراین نگرانی‌هایی دارند، اما از نظر ما دلیل موجهی برای این نگرانی وجود ندارد؛ همکاری نظامی ایران و روسیه از قدیم جریان داشته است!.
جناب آقای رییس جمهور
امروز 15 ژانویه 2025 است؛ و وزیر محترم خارجه‌تان امشب در مصاحبه خود می‌فرمایند: «هدف مذاکره با اروپایی‌ها، پیداکردن راهی برای شروع دوبارۀ مذاکرات هسته‌ای است»؟! مذاکره مستقیم و جامع با آمریکا پیشکش‌تان.
با این به هم‌ریختگی و تناقض دولتیان، و اینکه ایشان تازه به دنبال پیداکردن راهی برای شروع مذاکره هسته‌ای هستند، باید گفت که به زودی «زمستان دیپلماسی ایران» در ماه سپتامبر و اکتبر فرا خواهد رسید. 
ترسم نرسی به کعبه،‌ ای اعرابی
کاین ره که تو می‌روی به ترکستان است.»