بزرگنمايي:

پیام ویژه - یک نماینده مجلس گفت: «یکی از موضوعاتی که منتقدان و مخالفان دولت در مجلس به‌ویژه برخی نمایندگان مجلس، بیش از اندازه روی آن تمرکز کرده و آن را بزرگنمایی کرده‌اند، موضوع انتصاب دکتر ظریف است. به هر حال قانون مشخص است اقدام آقای رئیس جمهور نیز مشخص است. جایی برای جنجال و شلوغ کاری باقی نمی‌ماند. پس بهتر است برخی نمایندگان به جای بزرگنماییِ در این بحث، به حل مشکلات مردم و کمک به دولت بپردازند.»

مجید نصیرپور سردهایی گفت: «تریبون مجلس تریبون حاکمیت است و نمایندگان نباید اظهاراتی را مطرح کنند که به منافع مردم آسیب می‌زند.» این بخشی از واکنش مجید نصیرپور سرد‌هایی عضو کمیسیون اجتماعی و نماینده مردم سراب در مجلس شورای اسلامی به اظهارات برخی نمایندگان تندرو و تریبون دارانی است که به گفتۀ وی، تریبون مجلس را به تریبون جناحی و جریانیِ خودشان تبدیل کرده‌اند.
او بر این باور است که بهتر است برخی نمایندگان به جای بزرگنماییِ بحث انتصاب دکتر ظریف در دولت پزشکیان، به حل مشکلات مردم و کمک به دولت بپردازند. این عضو کمیسیون اجتماعی مجلس در بخشی دیگر از اظهاراتش، ضمن تأکید بر حساسیت به خرج دادن در بحث پیوستن به FATF می‌گوید: ما با نپیوستن به FATF با مشکلات جدی رو‌به‌رو خواهیم شد کما اینکه این محدودیت‌ها وجود دارند.
در ادامه، گزیده مصاحبه با مجید نصیرپور عضو کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی را می‌خوانید:
*بحث FATF موضوعی است که سالهاست در کشور در حوزه‌های سیاسی و اقتصادی موضوعیت پیدا کرده است به هر حال هر موضوعی نیز منتقدین و موافقین خاص خودش را دارد. در بحث FATF به نظر می‌رسد دو دسته از مخالفان مطرح هستند، نخست دسته‌ای از مخالفان صرفا سیاسی که نظراتشان قابل توجه است دسته دوم، مخالفان صرفا اقتصادی که نظراتشان در جایگاه خود قابل توجه و تأمل است.
*به هر حال یک سازمان جهانی با اهداف متفاوتی توسط قدرت‌های بزرگ جهانی تأسیس شده است و با توجه به عمق تاثیر تصمیمات این سازمان جهانی می‌تواند محدودیت‌هایی را در صورت عدم عضویت در آن برای کشور‌ها ایجاد کند. در حال حاضر این محدودیت‌ها در کشور ما محسوس و قابل ملاحظه است.
*بنابراین، ضروری است ایران برای پیوستن یا عدم همکاری با این سازمان جهانی، همه موضوعات و جوانب را مورد بررسی قرار دهد. به بیان دیگر کشور ما کشوری با شرایط بسیار ویژه است و تعهدات قانونی و ایدیولوژیک نسبت به جامعه جهانی داریم که بخشی از آن از دین و بخشی دیگر نیز از قانون اساسی ما نشأت می‌گیرد که موظفیم از همه ملت‌های مظلوم در جهان حمایت کنیم که این اقدام بسته به ظرفیت و توانایی کشور، طی 46 سال کشور انجام شده است. بازگشت از این موضوع برای ایران، امری منطقی نیست.
*اگر از این زاویه به موضوع نگاه کنیم یقینا با توجه به مبانی و برنامه‌هایی که در این کنوانسیون جهانی وجود دارد، ما با نپیوستن به FATF با مشکلات جدی رو به رو خواهیم شد. در مقابل، اگر به FATF بپیوندیم این نگرانی وجود دارد که ممکن است با نشت و خروج اطلاعات کشور که مخالفان سیاسی FATF در ایران مطرح می‌کنند مواجه شویم که محدودیت‌ها و مشکلاتی را برای ایران رقم خواهد زد.
*پیوستن به این کنوانسیون باید با وسواس و حساسیت زیادی مورد بررسی و مطالعه دقیق قرار گیرد. همچنین ما موضوعات دیگری را در عرصه‌های بین المللی اعم از حوزه‌های سیاسی و نظامی داریم که ممکن است به طور مستقیم با موضوع FATF مرتبط نباشد، اما به هر حال جزو چالش‌هایی است که با کشور‌های مخالف خود به ویژه آمریکا داریم. درنتیجه، بهتر است مجموعه این تصمیمات همزمان مورد بررسی قرار گیرد و به تعبیری هزینه و فایده در نظر گرفته شود تا در نهایت تصمیم نهایی توسط مراکز مربوطه اتخاذ شود.
*به هر حال موضوعات دیگر شامل بحث تحریم نیز می‌شود که صرفا به طور مستقیم به FATF مرتبط نیست؛ اما به نظر می‌رسد مجموعه‌ای از تصمیمات باید توسط حاکمیت اتخاذ شود. به بیان دیگر، میزان اثرگذاری این تحریم‌ها روی مردم از جمله مسائلی است که مقامات مسئول و تصمیم‌گیر باید درباره آن بیاندیشند و تصمیم بگیرند.
آقایان پایداری به واسطه ارتباط عمیق با رسانه ملی بیشتر به موضوعات سیاسی می‌پردازند تا اقتصادی
*در حقیقت تداوم تحریم‌ها یقینا آثار ویران کننده و زیان بار خود را به همراه خواهد داشت؛ بنابراین با مجموعه اطلاعاتی که در اختیار دستگاه‌ها و مقامات مسئول وجود دارد، در ارتباط با موضوعات یادشده ملاحظاتی صورت گیرد و در نهایت تصمیم لازم اتخاذ شود. در افکار عمومی نیز این گونه به نظر می‌رسد که پیوستن ایران به معاهدات کنوانسیون یاد شده می‌تواند بر موضوع تحریم‌ها تأثیرگذار باشد، اما بدعهدی آمریکا که به طور یکجانبه می‌تواند تصمیم سایر کشور‌ها به ویژه کشور‌های اروپایی را تحت تأثیر خود قرار دهد، باید مورد توجه قرار گیرد.
*قاعدتا اگر کشور‌های طرف مذاکره علاقه‌مند به حل مشکل باشند، باید مذاکره براساس اصل برد-برد تعریف شود. به بیان دیگر ما نمی‌توانیم همه تعهدات به طرف مقابل را به امید اجرای رفع تحریم‌ها بپذیریم. بنابراین، ضروری است مقدمات مذاکره مهیا باشد. در حقیقت همه تعهدات به منظور اجرای برجام از سوی ایران به صورت کامل انجام شد، اما طرف مقابل یعنی آمریکا، پایبندی اش در اجرای تعهدات را شکست.
*مذاکره کنندگان ما با کشور‌های اروپایی و آمریکا باید به این نکته توجه کنند که تعهدات قابل اجرایی را از طرف مقابل بگیرند و به صورت گام به گام اقدام کنند؛ بنابراین این گونه نباشد که طرف ایرانی به تمام تعهدات خودش عمل کند، اما سایر کشور‌ها به ویژه آمریکا برخلاف آن اقدام کنند. اگر در این باره و سایر موضوعات مشابه قبل از اتخاذ تصمیم، برای مردم روشنگری صورت گیرد یقینا موثر خواهد بود.
*در دولت روحانی، در بحث مذاکره می‌توانستند از این حیث عملکرد بهتری داشته باشند. در دولت مرحوم رئیسی نیز ایشان گفته بودند ما برای مذاکره آمادگی داریم و موضوع مذاکره از سوی ایران هیچ گاه رد نشده است؛ منتهی آنچه مهم است اثر مذاکره است به بیان دیگر ما مذاکره را برای مذاکره انجام نمی‌دهیم، بلکه برای رفع مشکلات کشور و تحصیل نتیجه است.
در حقیقت دستگاه دیپلماسی کشور به ویژه مذاکره کنندگان و همچنین سایر دستگاه‌های تصمیم گیر به این نتیجه برسند که می‌توان به وعده طرفین مذاکره کننده اعتماد کرد به نظر می‌رسد امر مذاکره و نتیجه‌گیری تسهیل خواهد شد.
*برنامه دولت آقای پزشکیان برای بحث دیپلماسی و مذاکره را چطور ارزیابی می‌کنید؟ همه دولت‌ها درحد بضاعت و توان همچنین محدوده اختیاراتشان تلاش می‌کنند که مشکلات داخلی و خارجی کشور را برطرف کنند. به بیان دیگر ما هیچ گاه نمی‌توانیم ادعا کنیم که دولتی روی کار آمده و به طور مطلق از منافع مردم و کشور حمایت نکرده است در حقیقت روشن است که دولت‌ها با توجه به توان و اختیاراتشان، همه تلاش خود را برای حل مشکلات کشور به کار بستند.
*به نظر می‌رسد عملکرد دکتر پزشکیان طی این مدت تاکنون قابل دفاع است. البته اگر یکی دو مورد فعالیت را در دستور کار خود قرار دهند یقینا شتاب و سرعت انجام کار نیز افزایش می‌یابد.
*دوم اینکه با دستگاه‌های حاکمیتی در موضوعات متعددی که وجود دارد به یک اجماع برسند و در میدان کار را پیش ببرند/ ما نمی‌توانیم بدون توجه به سایر ملاحظاتی که در اداره کشور وجود دارد انتظار داشته باشیم و تصور کنیم که دولت می‌تواند این کار را انجام دهد.
*در حقیقت یکی از ایراداتی که به بحث مذاکره، نحوه انجام مذاکره و همچنین نتیجه گیری از آن به ویژه در بحث برجام (که در آن زمان نیز منعکس شد) وارد است این بود که همه ملاحظات به صورت همزمان درنظر گرفته نشد. اگر آقای دکتر پزشکیان با همین روند فعلی پیش بروند و هر چه زودتر نقص‌ها را رفع کنند یقینا تاثیر نتیجه نیز آسان‌تر خواهد بود.
*یکی از موضوعاتی که منتقدین و مخالفین دولت در مجلس به ویژه برخی نمایندگان مجلس، بیش از اندازه روی آن تمرکز کرده و آن را بزرگنمایی کرده‌اند، موضوع انتصاب دکتر ظریف است. به هر حال قانون مشخص است اقدام آقای رئیس جمهور نیز مشخص است. جایی برای جنجال و شلوغ کاری باقی نمی‌ماند.
*در حقیقت ممکن است چنین اقداماتی صورت گیرد کما اینکه قبلا نیز صورت گرفته است مجلس از بُعد وظیفه نظارتی اش می‌تواند در این باره اقدام کند و اصرار داشته باشد که قانون به طور کامل اجرا شود.
*در حقیقت تریبون مجلس شورای اسلامی به نوعی تریبون حاکمیت است و نمایندگان مجلس نیز نمایندگان مردم هستند، اما این لزوما بدین معنا نیست که تریبون مجلس به صورت یکطرفه به سمت موضوعات انتقادی کشیده شود و برخی موضوعات نیز بزرگتر از آنچه که هست نشان داده شود و در نهایت بسیاری از مسائل مهم کشور مورد غفلت و فراموشی واقع شود.
*اخیرا شاهد تعرض به رئیس جمهور و دولت اسبق و همچنین رئیس قوه قضائیه بودیم، متأسفانه از ادبیات و کلماتی استفاده شد که نه شایسته نمایندگان و نه مجلس است. به هر حال مجلس یکی از سه قوه دارای مسئولیت در کشور است و این مسئولیت نیز مشترک است.
*متأسفانه برخی از سیاسیون به طور عمیق وارد این موضوع شدند و فراموش کرده‌اند که خودشان جزئی از دستگاه حاکمیت هستند و از این تریبون به درستی استفاده نمی‌شود. اخیرا بنده این تذکر را از تریبون مجلس مطرح کردم و از آنها تقاضا کردم که تریبون باید تریبون وحدت، همگرایی، پیشرفت و امیدافزایی باشد، اگر ما از تریبون مجلس به نفع منافع مردم استفاده نکنیم و صرفا در راستای دیدگاه‌های جریانی و جناحی حرکت کنیم یقینا اولین آسیب متوجه مردم است و پس از آن متوجه دولت و مجموعه حاکمیت خواهد شد.
*بنابراین، همانطور که مقام معظم رهبری توصیه کردند باید به دولت کمک کنیم تا بتواند بر مشکلات غلبه کند، موضوع تحریم یکی از مشکلات کشور است در حقیقت ناترازی‌هایی در کشور وجود دارد که به صورت مستقیم و غیرمستقیم به موضوع تحریم مربوط است، اما موضوعات مهمی نیز در کشور وجود دارد که باید حل شوند.
*یکی از مشکلاتی که دولت چندان به آن توجه نداشته همگرایی اعضای کابینه و دولت در جهت برنامه‌های اعلامی از سوی رئیس جمهور است و این ناترازی در همسوییِ اعضای کابینه، یقینا در درازمدت به ضرر وفاق ملی که شعار رئیس جمهور است خواهد بود. اگر دولت این موضوع را حل نکند یقینا هزینه‌های غیرضروری را پرداخت خواهد کرد.
*در حوزه‌های اقتصادی و برخی از حوزه‌های سیاسی نیاز است که دولت به خاطر تأمین منافع مردم با همگرایی در کابینه به ترمیم بپردازد. آقایان پایداری به واسطه ارتباط عمیق با رسانه ملی بیشتر به موضوعات سیاسی می‌پردازند تا اقتصادی!
*هیچ فردی در مجلس به فرد دیگری تریبون نمی‌دهد. در حقیقت اختصاص وقت برای قرار گرفتن پشت تریبون براساس سامانه‌ای است که نمایندگان زمان می‌گذارند و در حوزه‌های مختلف اظهارنظر می‌کنند، اعضای هیئت رئیسه مجلس نیز مطلقاً مداخله‌ای در این موضوع ندارند؛ چرا که گرفتن وقت برای تریبون هم براساس آیین نامه و هم براساس سامانه است. اینکه هیئت رئیسه مداخله کند، کمتر رخ می‌دهد؛ اما آنچه که مهم است این است که جامعه ما از یک سو به شدت سیاسی شده است. در نتیجه سخنان و نطق‌های سیاسی، بیشتر نمود پیدا می‌کند در حالی که در حوزه‌های اقتصادی در گذشته، بحث‌ها و اظهارنظرات جدی در مجلس مطرح شد.
*صرف نظر از اینکه نمایندگان باید خودشان ملاحظاتی را در نظر بگیرند و موضوعاتی را پررنگ نکنند که به منافع مردم آسیب برساند رسانه ملی نیز با توجه به عمق تأثیر دوستان یاد شده در صداوسیما، بیش از سایر حوزه‌ها به موضوعات سیاسی می‌پردازد. در نتیجه، طبیعی است که نمود بیشتری نیز پیدا می‌کند و مردم نیز در جامعه این گونه سر و صدا‌ها را بیشتر می‌شنوند.