پیام ویژه - بحران آزار و اذیت جنسی در پارلمان اروپا همچنان با واکنش‎هایی در سطح محافل و رسانه‎های اروپایی روبرو است.
به گزارش مشرق ، جنبش موسوم به «می تو» علیه آزار و اذیت جنسی در کشورهای اروپایی و آمریکا، سبب آشکار شدن ابعاد جدیدی از این بحران در موسسه‌ها و نهادهای مختلف این کشورها شد.
از جمله نهادهایی که در میانه این کارزار با افشاگری‌هایی در مورد آزار و اذیت جنسی کارکنانش مواجه شد، پارلمان اروپاست.
بیشتر بخوانید:
ازدواج محارم در غرب؛ نگاهی به ابعاد پنهان یک قانون جنجالی
پارلمان اروپا (EP)، مدعی برابری جنسیتی است اما بررسی‌ها نشان می‌دهد که برخلاف این تصویر، بحران جنسیتی پشت پرده در این نهاد اروپایی همچنان قربانی می‌گیرد.
آزار و اذیت جنسی در پارلمان اروپا، سابقه‌ای طولانی دارد و موضوع جدیدی نیست.
بیشتر بخوانید:
پلوسی: اتهامات جنسی فرماندار نیویورک جدی هستند
تنها جنبش «می تو» سبب شد تا این بحران از پشت پرده خارج شده و به اطلاع عموم برسد؛ این بحران را البته می‌توان در قالب بحران آزار جنسی در عرصه سیاسی اروپا نیز بررسی و مشاهده کرد.

در این چارچوب زنان در اروپا در عرصه سیاسی نیز زنان با آزار و اذیت جنسی مواجه هستند.
پارلمان اروپا نیز طیف گسترده‌ای از کارکنان را برای ارائه خدمات خود به کار می‌گیرد؛ کارکنانی که توسط پارلمان اروپا یا گروه‌های سیاسی استخدام می‌شوند، شرایط استخدامی متفاوتی با دستیاران پارلمانی دارند که توسط نمایندگان پارلمان اروپا به کار گرفته شده اند.
همین امر سبب بروز آزار و اذیت جنسی در سطوح مختلفی می‌شود؛ هر نماینده پارلمان اروپا تقریبا 2 یا 3 دستیار دارد که در دفاتر شخصی آن کار می‌کنند، با وی در تماس نزدیک هستند و همواره بین پارلمان بروکسل و کشورهای مربوطه با هم در حال سفر هستند.

این افراد که بیشتر در معرض آزار و اذیت جنسی دارند، هرگونه تلاششان برای مقاومت یا ارائه گزارش سبب بی اعتمادی نماینده پارلمان شده و به از دست رفتن شغلشان منجر می‌شود.
گستردگی بحران آزار و اذیت جنسی در پارلمان اروپا در حالی در گزارش‌ها و خبرهای مختلف مورد بحث و بررسی قرار می‌گیرد که این نهاد دارای سازوکارهای درونی بسیاری برای مقابله با این نوع آزارهاست اما جالب است که کمیته مبارزه با آزار و اذیت جنسی پارلمان اروپا که در سال 2014 تشکیل شد تا سال 2019 حتی یک مورد از آزار جنسی را بررسی نکرده بود و آنچه که سبب شد تا بحثی واقعی و جدی در این مورد سر بگیرد، جنبش موسوم به «می تو» بود.
برای نخستین بار در اکتبر 2017 بود که کارکنان پارلمان اروپا در رویدادی عمومی به صحبت در مورد آزار و اذیت جنسی در این نهاد پرداختند.
کارزار مذکور در نهایت توسط کارکنان در مارس 2018 با حضور صدها کارآموز، دستیار، مشاور سیاسی و کارکنان طیف‌های مختلف سیاسی پارلمان اروپا تشکیل شد.

نخستین اقدام آنها امضای دادخواستی بود که سه خواسته تغییر ترکیب کمیته ضد آزار و اذیت جنسی، استفاده از کارشناسان مستقل و خارج از پارلمان اروپا در پرونده آزار و اذیت جنسی و آموزش اجباری اعضای پارلمان در مورد آزار جنسی را مطرح می‌کرد.
در نهایت مشخص شد که اعضای پارلمان اروپای متهم به آزار و اذیت جنسی، سابقه کار طولانی در زمینه برابری جنسیتی داشتند و حتی برخی از آنها در کمیته حقوق زنان و برابری جنسیتی پارلمان عضو بودند.
در حالی که 2 منبع متفاوت برای آزار و اذیت جنسیتی مطرح می‌شوند، یک عامل در هر دوی آنها مشترک است.
آزار جنسی در اروپا به عنوان مشکلی شخصی و آزار جنسی به عنوان مشکلی فرهنگی هر دو در مسئله نابرابری جنسیتی مشترک هستند ؛ موضوعی که اتحادیه اروپا مدعی مخالفت سرسخت با آن است.