بزرگنمايي:

پیام ویژه - اعتماد /متن پیش رو در اعتماد منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
نیویورک تایمز در تحلیل و تبیین بازیگری اسراییل زیر چتر حمایت و نقش‌آفرینی جدید ایالات‌متحده در منطقه ادعا کرده، این تل‌آویو است که رویدادها در خاورمیانه را تعیین می‌کند؛ ایالات‌متحده فقط نقش پشتیبان را بازی می‌کند درحالی که متحد او (تل‌آویو) در حال جنگ در چند جبهه است. ایالات‌متحده مدت‌ها ست که خود را به عنوان بازیگر محوری در خاورمیانه می‌دیده که برای تحولات معنادار در منطقه تلاش کرده است. اما اکنون که اسراییل حملات خود رابه لبنان و غزه آغاز کرده است، جو بایدن رییس‌جمهور امریکا متوجه می‌شود که نفوذ او به‌شدت محدود شده است؛ چرا که او عمدتا درگیر عملیات‌های دیپلماتیک برای مدیریت بحران‌ها است. این گزاره در شرایطی مطرح شده است که برخی از تلاش‌های ایالات‌متحده نشانه‌هایی از تاثیرگذاری را نشان داده است. نیویورک تایمز در ادامه گزارش خود مدعی شده اسراییل اما به هشدارهای حامی قدرتمند خود درباره عدم حمله به تاسسیات هسته‌ای یا سکوهای نفتی ایران توجه کرده است؛ این درحالی است که در خصوص تلاش‌ها در عرصه‌های دیگر مانند مذاکرات تحت رهبری امریکا برای آتش‌بس با حماس در غزه، تفاهم ملموسی حاصل نشده است.

به ادعای نیویورک تایمز به نظر نمی‌رسد که ایالات‌متحده تاثیر زیادی بر نتانیاهو داشته باشد بالاخص آنکه نخست‌وزیری اسراییل حملاتش به لبنان را تشدید و همچنان غزه و رهبران حماس را هدف حملات تهاجمی‌اش قرار می‌دهد.ولی نصر مشاور سابق اوباما در این رابطه به نیویورک تایمز گفت: «شما شاهد نوعی عدم تطابق هستید که ذیل آن شریک فرعی (اسراییل) چشم‌انداز وسیع‌تر (ادعایی) برای منطقه دارد و شریک اصلی (امریکا) در تلاش برای نظم دادن به رویدادهاست. این وضعیت خوبی برای ایالات‌متحده نیست.» نصر در ادامه گفت‌وگوی خود با این نشریه اظهار داشت که رقبایی مانند چین و روسیه به ناتوانی ایالات متحده در مهار اسراییل یا کنترل درگیری در خاورمیانه توجه دارند. این موضوع می‌تواند عزم ولادیمیر پوتین رهبر روسیه را برای حمله‌ای گسترده‌تر به اوکراین جزم کرده یا حتی شی جین‌پینگ رییس‌جمهور چین را به اقدام علیه تایوان ترغیب کند. علاوه بر این، یک درگیری وسیع‌تر در منطقه تقریبا به ‌طور حتم ایالات‌متحده را درگیر خواهد کرد. ایالات‌متحده در حال حاضر کشتی‌های جنگی‌اش را به دریای مدیترانه اعزام کرده تا در مقابل حزب‌الله و ایران بازدارندگی ایجاد کند، کماندوهایی را نیز به اسراییل اعزام کرده تا در جست‌وجوی اسرا و رهبران حماس به تل‌آویو کمک کنند و به اسراییل در مقابله با حملات موشکی ایران یاری برسانند. به ادعای ولی نصر هسته اصلی فرضیات اسراییلی‌ها این است که ایالات‌متحده در یک جنگی وسیع‌‌تر در حال مبارزه خواهد بود و به آرامی وارد یک درگیری طولانی‌‌مدت دیگر در خاورمیانه خواهد شد.نیویورک تایمز اما در بخش دیگری از گزارش خود به تشدید تنش‌ها در منطقه و بازیگری متفاوت ایالات‌متحده در میانه این درگیری‌ها در مدت زمان کوتاهی مانده به کارزار انتخاباتی این کشور اشاره می‌کند و آورده است: درگیری‌‌های خاورمیانه در دوره‌‌ای از عدم قطعیت سیاسی شدید در ایالات‌متحده در حال وقوع است. حمله تجاوزکارانه اسراییل به ایران در شرایطی که تنها 10 روز به انتخابات ریاست‌جمهوری این کشور باقی مانده صورت گرفته است؛ آن‌هم در شرایطی که رقابت پایاپایی میان کامالا هریس و دونالد ترامپ وجود دارد. تفاوت چندانی میان هریس و بایدن در خصوص جنگ غزه وجود ندارد، هر چند که خانم معاون اذعان کرده که سیاست حمایت قاطع کاخ سفید از اسراییل مشکلاتی برای او در مسیر انتخاباتی ایجاد کرده است. ترامپ اما با نتانیاهو از سال 2020 مشکلاتی داشته است، یعنی زمانی که نخست وزیر اسراییل پیروزی بایدن را تبریک گفت و ترامپ را عصبانی کرد! این درحالی است که ترامپ اخیرا طی یک تماس تلفنی با نتانیاهو حمایت قاطع خود را از اسراییل در تقابل با حماس و حزب‌الله ابراز کرده است. به ادعای نیویورک تایمز اینکه تجاوز اخیر اسراییل به ایران در آستانه ماراتن انتخاباتی امریکا انجام شده است نشان از گزینه‌های دیگر این رژیم برای تقابل با ایران دارد، چراکه براساس گزارش ادعایی این نشریه یک تجاوز بزرگ‌تر از سوی تل‌آویو ممکن بود روابط این بازیگر با دولت آینده هریس را خراب کند. گفتنی است به ادعای گروهی از ناظران اگر ترامپ پیروز کارزار ریاست‌جمهوری امریکا باشد، تل‌آویو ممکن است اقداماتی تهاجمی‌‌تر علیه ایران انجام دهد. همزمان برخی تحلیلگران بر این اعتقادند که در دوران ریاست‌جمهوری هریس، ایالات‌متحده احتمالا رویکردی «یکپارچه» را دنبال خواهد کرد که به مساله اسراییل و فلسطین و همچنین روابط اسراییل با همسایگان عرب و مسلمانش می‌پردازد. این درحالی است که ناتوانی بایدن در دستیابی به پیشرفت‌های قابل توجه در دورانی که روی کار بود به عنوان گزاره‌ای نگران‌کننده مورد توجه ناظران قرار گرفته است.