بزرگنمايي:

پیام ویژه - ابتکار / «ابهام در استراتژی یا استراتژی ابهام؟» عنوان یادداشت روز در روزنامه ابتکار به قلم محمدعلی وکیلی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
نحوه مواجهه دولت جدید ترامپ با ایران جزو موضوع‌هایی است که گمانه‌زنی‌های گسترده‌ای را در محافل سیاسی و رسانه‌ای جهان به‌ دنبال داشته‌است. چهره‌ها و رسانه‌های ضد ایرانی آمریکا طی ماه‌های اخیر کوشیده‌اند نسخه‌ «برخورد سخت با ایران» را برای ترامپ بپیچند. ترامپ در دور اول ریاست جمهوری از نظریه «مرد دیوانه» علیه ایران بهره جست
ترامپ سعی می‌کرد خود را فردی غیرقابل پیش‌بینی و متغیر جلوه دهد که احتمال هرکاری از او بر می‌آید. در این صورت حرف‌های دیوانه‌وار او بیشتر جنبه واقعی به خود می‌گیرد تا صرفاً یک بلوف، اما باتجربه چهار سال ریاست جمهوری‌اش اکنون شناخته شده و قابل پیش‌بینی می‌باشد. بر این اساس نظریه مرد هوشمند و سیاست مبهم را در خصوص ایران برگزیده است. شخصا فکر می‌کنم استراتژی «مرد دیوانه» به استراتژی «مرد هوشمند» و البته مبهم تغییر کرده است
در این چند روز شاهد اقدامات مبهم و متناقض از ترامپ در خصوص ایران بودیم از یک سو طی دستوری تیم حفاظتی جان بولتن (سردسته جنگ افروزان و پدر معنوی منافقین) و پمپئو را حذف و رایان هوک را اخراج نمود. همزمانی این اقدام در محافل به تغییر سیاست در خصوص ایران تعبیرشد. اما از سوی دیگر انتخاب افراد زیر پیام متناقض می‌دهد.
مارکو روبیو، وزیر امورخارجه از جمله چهره‌های ضدایرانی نزدیک به ترامپ است. او در یکی از آخرین موضع‌گیری‌های خود درباره ایران، در جلسه استماع مجلس سنا ضمن نادیده گرفتن واقعیت‌های میدانی، ادعا کرد که ایران در ضعیف‌ترین وضعیت است.

استیون ویتکاف، نماینده ویژه آمریکا در خاورمیانه از دیگر چهره‌های دولت ترامپ به‌حساب می‌آید که دارای مواضع ضدایرانی است. او از جمله چهره‌هایی است که طرفدار اعمال دور تازه‌ای از سیاست فشارحداکثری علیه ایران است. پیت هگست، گزینه وزارت دفاع آمریکا یکی از اصلی‌ترین چهره‌های تندروی ضد ایرانی کابینه ترامپ به شمار می‌رود که جزو حامیان گزینه همراهی با تل‌آویو به‌منظور «حمله به تاسیسات هسته‌ای ایران» است؛ گزینه‌ای که پذیرش آن ازسوی ترامپ با دشواری‌های بسیاری مواجه است.
مایک والتز، نامزد مشاور امنیت ملی که تاکنون چندبار ادعاهایی را درباره قصد ایران برای «ترور ترامپ» مطرح کرده، از جمله چهره‌هایی است که جزو موافقان گزینه «شدت عمل علیه ایران» به شمار می‌رود
مواضع چند روز اخیر ترامپ نیز گویایی سیاست «ابهام » در خصوص ایران می‌باشد.
بر این اساس با تصویرسازی شبکه رسانه‌ای (که این‌بار پشت سر ترامپ قرار گرفته است) مبنی بر ضعیف انگاری ایران، معتقدم فرصت مذاکره مستقیم مناسب این شرایط نیست.
اما معتقدم هیچ بعید نیست که ترامپ در قالب استراتژی رکورد اولین‌ها در تاریخ آمریکا، خود پیشقدم مذاکره مستقیم و ثبت افتخار برقراری رابطه با ایران به‌نام خودرنشود.
اگر استراتژی ترامپ اول فشار بعد صلح باشد امکان موفقیت کمی دارد. اما ظاهراً ایران آمادگی مذاکره بدون فشار و تهدید را دارد. باید دید تیم مشاوران ترامپ به‌خصوص میلیاردرهای صاحب نفوذ چه پیامی دریافت می‌کنند و چه تصویری می‌سازند و دیپلمات‌های ما نیز دارای چه ابتکار عملی هستند.