بزرگنمايي:

پیام ویژه - اگر یک فرد نفوذی در جایگاهی قرار بگیرد که دسترسی فوق‌العاده‌ای داشته باشد، اقدامات بزرگ‌تر و گسترده‌تری انجام می‌دهد و خود را هم به خطر نمی‌اندازد، اما در ترور اخیر، عامل به شهادت رساندن قضات ارشد کشور، خودکشی کرد. ضمن این که اگر یک نفوذی در رده‌های بالا بخواهد خودکشی کند، از سیانور استفاده می‌کند یا به گونه‌ای دیگر عمل می‌کند؛ بنابراین، نمی‌توان هر حادثه‌ای را به نفوذ یا خرابکاری نسبت داد، بدون آن‌که بررسی‌های لازم انجام شود.

سردار منصور حقیقت‌پور، فرمانده ارشد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و نماینده ادوار مجلس در پاسخ به ادعای نفوذی بودن عامل ترور اخیر دو قاضی به دست آبدرچی دادگستری گفت: «دیگر مانند اول انقلاب، جایی برای نفوذ منافقین در ساختار جمهوری اسلامی وجود ندارد.» 
حقیقت‌پور در توضیح بیشتر در این زمینه به دیده بان ایران گفت: کلاهی و کشمیری* که عامل بمب‌گذاری دفتر حزب جمهوری اسلامی و دفتر نخست‌وزیری بودند، نفوذی بودند نه یک آبدارچی. اساسا اقدامات هوشمندانه اطلاعاتی و امنیتی، چه به منظور وارد کردن ضربه به دشمن و چه برای جمع‌آوری اطلاعات، نیازمند دقت، برنامه‌ریزی و شفافیت است. در این میان، ممکن است فردی در سال‌های گذشته به هر دلیلی دچار مساله‌ای شده باشد یا انگیزه‌ای پیدا کرده باشد که علیه جمهوری اسلامی اقدام کند، این موضوع قطعا با نفوذ متفاوت است. 
این فرمانده ارشد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی تاکید کرد: مسائلی مانند ترور قضات ارشد دیوان عالی کشور، نباید نظام را آسیب‌پذیر و ضعیف نشان دهد. این اقدامات معمولا توسط گروهی محدود از افراد فرصت‌طلب یا نفوذی انجام می‌شود، اما نباید اجازه دهیم این تلاش‌ها چهره نظام را خدشه‌دار کند. 
رسانه‌ها نباید با مطرح کردن موضوع نفوذ به چهره نظام لطمه بزنند 
حقیقت‌پور با اشاره به وجود تفاوت محسوس میان عملیات تروریستی بمب‌گذاری در دفتر جمهوری اسلامی با ترور قضات ارشد دیوان عالی کشور، به دیده بان ایران گفت: کلاهی کسی بود که عضو منافقین بود و به صورت سازمان‌دهی‌شده عمل کرد، اما آیا ترور اخیر نیز همین‌طور بود؟
اگر یک فرد نفوذی در جایگاهی قرار بگیرد که دسترسی فوق‌العاده‌ای داشته باشد، اقدامات بزرگ‌تر و گسترده‌تری انجام می‌دهد و خود را هم به خطر نمی‌اندازد، اما در ترور اخیر، عامل به شهادت رساندن قضات ارشد کشور، خودکشی کرد. ضمن این که اگر یک نفوذی در رده‌های بالا بخواهد خودکشی کند، از سیانور استفاده می‌کند یا به گونه‌ای دیگر عمل می‌کند؛ بنابراین، نمی‌توان هر حادثه‌ای را به نفوذ یا خرابکاری نسبت داد، بدون آن‌که بررسی‌های لازم انجام شود. 
نماینده ادوار مجلس شورای اسلامی متذکر شد: مساله نفوذ، موضوع جدیدی نیست و البته دامن زدن به آن هم جدید نیست. در زمان ترور اسماعیل هنیه نیز چنین مسائلی مطرح شده بود. نفوذ یک فرآیند پیچیده است که نیاز به هوشیاری و اقدام قاطع دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی دارد. 
وی با تاکید بر این که رسانه‌ها نباید با مطرح کردن موضوع نفوذ به چهره نظام لطمه بزنند، خاطرنشان کرد: دستگاه‌های اطلاعاتی باید با جدیت و دقت عمل کنند تا هیچ‌گونه شکافی برای نفوذ ایجاد نشود، اما نکته مهم این است که نباید با هر اقدام یا حادثه‌ای، نظام را آسیب‌پذیر و بی‌ثبات نشان داد. چنین رویکردی به معنای زیر سؤال بردن امنیت کشور است و پیامدهای منفی به همراه دارد. 
امنیت کشور نباید با هر حادثه‌ای زیر سوال برود 
حقیقت‌پور در بخش دیگری از صحبت‌های خود گفت: برای تحلیل دقیق مسائل امنیتی و اطلاعاتی، نمی‌توان تنها به شنیده‌ها و اطلاعات ناقص اکتفا کرد، بلکه نیاز به اسناد و مدارک معتبر وجود دارد تا بتوان تشخیص داد که آیا حادثه‌ای ناشی از نفوذ است، خرابکاری است، ترور است یا هجمه‌ای دیگر. بدون داشتن اطلاعات کامل و معتبر، تحلیل درست ممکن نیست و صرفا موجب پراکندگی ذهنی و نتیجه‌گیری‌های اشتباه می‌شود. 
عضو اسبق کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس در ادامه به دیده بان ایران گفت: امنیت کشور مساله‌ای بسیار حساس است و نباید با هر حادثه‌ای زیر سؤال برود. ترورها یا اقدامات مشابه، هرچند تأثیرگذار، نمی‌توانند ساختار امنیتی کشور را متزلزل کنند. گاهی اوقات، یک اقدام منفرد توسط فردی ناآگاه یا مغرض انجام می‌شود و گاهی نیز برنامه‌ای هدفمند و سازمان‌یافته وجود دارد. این دو مساله ماهیتاً متفاوت هستند و نیازمند تحلیل و بررسی دقیق‌اند. 
وی در نهایت خاطرنشان کرد: دستگاه‌های امنیتی باید با برنامه‌ریزی و تقویت ساختارهای اطلاعاتی خود، هرگونه تهدید یا نفوذ احتمالی را شناسایی و خنثی کنند. اقدامات قاطع در این زمینه می‌تواند موجب افزایش اعتماد عمومی به نظام و نمایش اقتدار امنیتی کشور شود. 
-------------------------------
* محمدرضا کلاهی و مسعود کشمیری از جمله مهمترین عوامل نفوذی سازمان مجاهدین خلق (منافقین) در ساختار سیاسی ایران در سال‌های نخست پس از انقلاب اسلامی بودند. یکی از آن‌ها در تیرماه سال 60 در دفتر حزب جمهوری اسلامی بمب‌گذاری کرد و باعث ترور 72 نفر از مسئولان ارشد وقت شد و دیگری در شهریورماه همان سال، در دفتر نخست‌وزیری بمب‌گذاری کرد و رئیس‌جمهور و نخست‌وزیر وقت ایران را ترور کرد.