بزرگنمايي:

پیام ویژه - روزنامه جوان / «حداقل یادداشت ترامپ را یک‌بار بخوانید» عنوان یادداشت روز در روزنامه جوان به قلم محمدجواد اخوان است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
چنین به نظر می‌رسد که افرادی در تهران شاید دچار آلزایمر شده باشند و ترامپ و واقعیت‌های ساختار سیاسی امریکا را کلاً از یاد برده‌اند و چنان رفتار می‌کنند که گویی تازه با دونالد ترامپ و ایده‌های او مواجه شده‌اند. یادداشت اجرایی ترامپ هرچند ظاهراً فرمان و دستوری دارای ضمانت اجرا نیست، اما روشن می‌کند ترامپ دنبال چیست و در واقع انتظارات او از مسیر مواجهه با ایران را مشخص می‌کند:
1- هرچند عموم افراد از ترامپ شنیده‌اند که «ایران نباید سلاح هسته‌ای داشته باشد»، اما مطالعه یادداشت اجرایی نشان می‌دهد او به همین قانع نیست و توقعات زیادی دارد. از جمله «دست نیافتن به موشک بالستیک قاره‌پیما» که در واقع اشاره‌ای به تعطیل برنامه فضایی ایران است. در ادامه به ضرورت «خنثی شدن» آنچه «شبکه تروریستی ایران» نامیده شده، اشاره شده که می‌دانیم مقصود امریکایی‌ها از این‌گونه عبارات، «محور مقاومت» است. عجیب‌تر این است که در ادامه پا را فراتر نهاده و چنین نوشته است: «باید با توسعه موشکی و همچنین سایر تسلیحات و توانمندی‌های نامتعارف و متعارف مقابله کرد.» به‌بیان‌دیگر توقف توسعه قدرت دفاعی و بازدارندگی کشور هدف اعلامی ترامپ است. 
2- در ادامه این یادداشت وظایفی برای وزیر خزانه‌داری به جهت اعمال فشار اقتصادی حداکثری بر دولت ایران، شامل تحریم و اعمال مکانیسم‌های اجرایی علیه دورزنندگان تحریم و نیز صدور هشدارباشی برای بخش‌های تجاری مرتبط شامل کشتیرانی، بیمه و بندرگاهی با مضمون خطرات نقض تحریم‌ها علیه ایران و دوستانش مشخص شده است. وزیر خارجه نیز موظف شده معافیت‌های تحریمی موجود را اصلاح کرده یا بازگرداند و با همکاری وزیر خزانه‌داری صادرات نفتی ایران را به صفر رساند و نماینده دائم امریکا در سازمان ملل متحد نیز موظف به همکاری با اروپایی‌ها برای فعال کردن مکانیسم ماشه شده است. 
3- ترامپ دادستانی کل امریکا را موظف به برخورد با شبکه‌های مالی و لجستیکی، عوامل یا سازمان‌های صوری مستقر در امریکا موردحمایت ایران و دوستانش و نیز پیگرد رهبران و اعضای «گروه‌های به‌اصطلاح تروریستی» تحت حمایت ایران کرده است. در ادامه ادعا شده که ترامپ «حمایت دائمی آنها از «تروریسم» به‌ویژه علیه منافع امریکا را تاب نخواهد آورد» و نیز مدعی شده که «وعده سال 2020 ترامپ را برای مقابله با نفوذ خطرناک ایران در سراسر جهان محقق می‌کند.»

در واقع این یادداشت چیزی نیست جز دستورالعملی برای تضعیف مؤلفه‌های اقتدار ملی ایران، قدرت دفاعی، علمی، اقتصادی و نفوذ منطقه‌ای جمهوری اسلامی ایران و همه داشته‌های بزرگی که برای ملت ایران بازدارندگی ایجاد کرده و به قول ترامپ، امریکا را مجبور کرده که ایران را از «1979 [1357]تاکنون تحمل کند.» البته تیم ترامپ که پیش‌نویس این یادداشت را برای او نوشته‌اند، احتمالاً از خود نپرسیده‌اند که چرا کارتر، ریگان، بوش پدر، کلینتون، بوش پسر، اوباما، بایدن و نیز همین ترامپ در دوره پیشین که همین وعده‌ها را دادند، در انجام آنها همچنان ناکام ماندند و مجبور شدند این 46 سال این ملت مستقل را تحمل کنند؟ روشن است که این تهدید‌های ترامپ، در عمل چیزی را عوض نخواهد کرد، اما ترامپ نیز به سنت اسلافش آنها را تکرار کرد. شاید به این دلیل که امیدوار است کسانی در تهران باشند که در اثر کهولت سن یا چیز دیگری دچار فراموشی شده باشند و از یاد برده باشند که این تهدید‌ها را قبلی‌ها هم کرده‌اند. 
در واقع این یادداشت اجرایی خاصیتی ندارد، جز «فشار روانی» و آن فشار حداکثری (maximum pressure) که ترامپ یک‌بار آن را امتحان کرد و دوباره همان حربه کُند را به میدان آورده، چیزی جز برساخته‌ای ادراکی برای تأثیرگذاری بر محاسبات ایرانیان (چه نخبگان و چه عامه مردم) نیست. هدف آن است که ایران با حالت ضعف و تهی از قدرت به پای میز مذاکره بنشیند و امتیاز دهد. برای ترامپی که یک‌بار برجام را پاره کرد و مؤاخذه نشد، حتی همین‌که زیان‌دیده (یعنی ایران) را به پای مذاکره بکشاند یک دستاورد است. یعنی آنکه جای ظالم و مظلوم عوض‌شده و مظلوم بازهم برای جلب رضایت ظالم امتیاز دهد. 
مذاکره زیر چماق روانی ترامپ (که البته واقعاً تهی است، اما افراد ساده‌اندیش از آن می‌ترسند) نه‌تنها آورده‌ای ندارد، بلکه وجود چنین ساده‌اندیشانی احتمالاً سبب می‌شود هم مؤلفه‌های قدرت ملی ایران تضعیف شود و هم در مقابل عائده‌ای نداشته باشیم. به اینان باید گفت حتی اگر ماهیت امریکا و ترامپ را که دیده‌اید و تجربه کرده‌اید نیز فراموش کرده‌اید، یک‌بار همین یادداشت اجرایی‌اش را بخوانید. افسوس که «مَا اَکْثَرَ الْعِبَرَ وَ اَقَلَّ الِاعْتِبَارَ».