پیام ویژه - نشست هشتم از سلسله نشست‌های شهراندیش با عنوان واکاوی الگوی ادراکی و شناختی شهروندان تهرانی برگزار شد.

به گزارش خبرنگار شهر ، نشست هشتم از سلسله نشست‌های شهراندیش با عنوان واکاوی الگوی ادراکی و شناختی شهروندان تهرانی امروز -سه‌شنبه یکم دی ماه 1402- برگزار شد.
محمدی مهدی گرامی، پژوهشگر حوزه شناختی و طراحی در این نشست مطرح کرد: برای اینکه بتوانید افراد را در هدف قرار دهید باید بدانید هدفتان از ساخت بازی چیست. دومین مسئله این‌ است که‌ باید هدف‌واقعی جای‌گذاری شود و سومین مسئله‌ نیز این است که باید ساده بگیرید و بازی پیچیده‌ نباشد. بحث دیگری هم که باید به آن‌توجه کرد این‌ است که اتفاقی که قرار است شاهد آن باشیم به موقع رخ‌ دهد. شهر و اساسا چیزی که می‌خواهیم با افراد در تعامل باشد باید فیدبک بدهند. این موارد می‌تواند در بازیوارسازی به ما کمک کند.
وی افزود: باید به‌ رویدادهایی که در شهر می‌خواهند رخ دهند بال و پر داده شود. به عنوان مثال بحث کمبود است به این معنی که این اتفاق سالی یک بار رخ می‌دهد و این اتفاقات می‌تواند شهروندان را متقاعد کند تا در رویداد حضور داشته باشند.

تاثیر درمانی محیط بر افراد
زهرا سادات جهرمی مدرس و پژوهشگر حوزه علوم شناختی نیز در این نشست اظهار کرد: یکی از مسائل شهرنشینی سلامت روان افراد است. تعداد قابل توجهی از افراد در شهر دچار اختلالات اضطرابی و خلقی هستند. باید به انتظارات افرادی که در فضاهای عمومی رفت‌وآمد می‌کنند و یا به‌اشتغال پرداخته‌اند توجه کرد و شاید بتوانیم با طراحی‌ محیطی مناسب به آن‌ها کمک کنیم. خیابان‌ها و معابر و ... باید به صورتی طراحی‌ شوند که بتوانند تعاملات اجتماعی را بالا ببرند و به‌نوعی محیط شفابخش تبدیل شوند. یک محیط توان این را دارد که از لحاظ درمانی روی ما اثر بگذارد.
او ادامه داد: مسئله دیگری که مهم است حس امنیت و آرامش می‌باشد. طراحی شهری می‌تواند در این‌ امر تاثیر داشته باشد. مولفه‌های نور، محیط طبیعی، رنگ، منظر، مقیاس و هندسه و فرم می‌توانند بر روی درک ایمنی و آرامش اثر بگذارند.

جهرمی افزود: اگر قرار است فضای مهمی طراحی شود بهتر است مشاور شناختی در تیم‌ وجود داشته باشد و تحقیقات پیش‌زمینه ای انجام‌ شود تا کاری‌که می‌خواهیم انجام دهیم تاثیرگذار باشد.
باید خدمات را برای گروه‌های مختلف جامعه سفارشی‌سازی کرد
نادر جعفری عضو هیئت علمی دانشگاه امام صادق (ع) هم در این نشست گفت: ادراک فرآیندی است که به افراد این امکان را می‌دهد تا در مقطع مواجهه بتوانند گزینش انجام‌ دهند و نسبت به انبوه داده‌ها سازماندهی و تفسیر کنند. برند را از جنس ادراک نمی‌دانیم بلکه تصویری که از برند ایجاد می‌شود را از جنس ادراک می‌دانیم. هویتی وجود دارد که از آن هویت عناصری را انتخاب و برجسته و بسته‌بندی‌ می‌کنیم و به مخاطب عرضه می‌کنیم. چیزی که عینا در ذهن مخاطب شکل می‌گیرد ادراک می‌شود. شعارهایی مانند تهران شهری برای همه، آسمان آبی و زمین پاک و... که از یک دهه گذشته از شهرداری‌های تهران به گوشمان می‌رسد، برند هستند اما این‌که شهروندان چه ادراکی می‌توانند از این موارد داشته باشند می‌تواند متفاوت باشد.
او همچنین بیان کرد: پس از اینکه هر سازمانی از جمله شهرداری به یک جمع‌بندی رسید که پلتفرم برند خودش‌ را تدوین کرد و خواست وارد مرحله انتقال برند شود طبعا باید به مکان‌هایی که به جامعه مخاطبان پیوند می‌خورد و تماس دارد توجه کند و این امر، خاص شهرداری نیست. در فضای تجاری و عمومی هم همین مبنا می‌تواند وجود داشته باشد.
وی افزود: نقاط تماس خیلی متنوع شناخته شدند علت هم این است که سازمان‌ها باید بسته به ماهیت و... طبعا بین موارد مختلف گزینش انجام دهند و پس از انتخاب‌ اولویت‌بندی کنند. سرمایه‌انسانی سازمان از نظر فرآیند برندینگ اولین گام در انتقال برند است به این معنی که ما باید در ابتدا مجموعه‌ای را که به جمع‌بندی‌ رسیده‌ایم در ذهن کارکنان و داخل مجموعه جا بیندازیم. نقاط تماس را می‌توانیم به تمام ابزارهای مجازی اعم از رسانه‌های اجتماعی، صفحات مجازی شهرداری و سازمان‌های تابع، بیلبوردهای تبلیغاتی سطح شهر، تبلیغات دهان به دهان و گویه واگویه های مردم در رابطه با شهرداری انتقال دهیم؛ اگر بتوانیم. 
جعفری ادامه داد: کمپین پویش اخیر شهرداری تهران(تا پای جان برای ایران) همزمان با جام ملت‌های فوتبال کمپین خوبی بود. اگر شهرداری تمایل داشت برندینگ خودش را مبتنی بر ایونت‌های معتبر ملی جهانی انجام دهد و به اصطلاح برندش را سوار بر آن‌ها کند نوعی انسجام‌ رخ می‌داد.
او در پایان مطرح کرد: باید خدمات را برای گروه‌های مختلف جامعه سفارشی‌سازی کرد مانند متناسب‌سازی گذرها برای نابینایان. همچنین اگر بتوانیم عینیت بخشی را در نقاط تماس ایجاد کنیم اتفاق‌های خوبی رخ‌ خواهد داد.

ضرورت تناسب اقدامات در حوزه شهری با تمدن اسلامی
به گزارش شهر بهرام زاهدی، استاد دانشگاه و پژوهشگر حوزه تاریخ در این نشست اظهار کرد: ذهن درگیر با تاریخ است و کنشی که انسان انجام می‌دهد براساس ذهنیت می‌باشد که آن هویت و ذهنیت بی ارتباط با تاریخ نیست. در تاریخ ذهنیت و کنش در هم تنیده شده‌اند. 
او افزود: در دهه‌های گذشته متاسفانه جامعه ما تمرکزی بر این مسئله نداشت که هر کالبدی با هر فکری سازگار نیست، چه بسا که نیاز است تناسبی بین این‌ها وجود داشته باشد و درون و بیرون با یک دیگر سازگار باشد. با نگاه غلطی که با افتخار با عنوان بازسازی بافت‌های فرسوده از آن یاد می‌کنیم، ممکن است کل تاریخ و تمدن از بین برود و باید از صفر و از نو شروع کرد. اگر به این بلوغ فکری برسیم که اقدامات ما در حوزه شهری باید نسبتی با تمدن اسلامی ما داشته‌باشد می‌توانیم از بن بست خارج شویم. 
وی ادامه داد: ذهنی که از تاریخ منقطع شده باشد و هویتی که منقوص شده باشد در تراز انقلاب اسلامی و بسترساز ظهور نخواهد بود. چه بسا که اگر این‌ها مهم هستند باید به کالبد شهری و معماری توجه کرد.
زاهدی همچنین بیان کرد: در هر ساخت جدید باید پیوست فرهنگ و تمدن اسلامی وجود داشته باشد. اگر بنایی قرار است ایجاد شود باید به این مسئله هم‌ توجه شود که چه ارتباطی با گذشته خواهد داشت. البته به هویت یابی محلات نیز باید توجه کرد، به‌ عنوان مثال در شرق تهران نباید یک مال نماد هویت منطقه شود. در این‌ راستا باید بر روی مناطق به‌ خصوص مناطقی که نقاط تاریخی و هویتی هستند و در برابر چشم‌ همگان قراردارند، تمرکز کرد تا اصل نام و نشان محل‌ به قدمتش باشد. هر میزان پیشینه و گذشته به نسل‌ جوان آموزش داده شود، پیوندی با گذشتگان برقرار می‌شود.

انتهای پیام/