بزرگنمايي:

پیام ویژه - روزنامه سازندگی / «تصمیم ترامپ» عنوان یادداشت روز در روزنامه سازندگی به قلم عبدالرضا فرجی‌راد است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا قبل از ملاقات با نتانیاهو در کاخ سفید یادداشتی را امضا کرد که براساس آن زمینه فشار حداکثری بر جمهوری اسلامی را فراهم می‌کند. البته این بخشنامه با فرمان‌هایی که رؤسای‌جمهوری آمریکا امضا می‌کند، تفاوت دارد و لازم‌الاجرا نیست ولی به ‌نوعی دست مسئولان امر را باز می‌گذارد که فعالیت خود را جهت محدودیت‌ها علیه جمهوری اسلامی آغاز کنند. ترامپ هنگام امضا اعلام داشت که علاقه‌مند نبوده چنین دستوری را صادر کند ولی هدفش جلوگیری از رسیدن ایران به سلاح هسته‌ای است. ضمن اینکه اظهار امیدواری کرد که بتواند با ایران به توافق برسد و این بخشنامه اجرایی نشود.‌
برخلاف انتظار قبلی که تصور می‌شد، ترامپ وارد گفت‌وگو با ایران خواهد شد؛ این ‌بار هم ترامپ درِ گفت‌وگو با طرف مقابل را با بلند کردن چوب تحریم، باز گذارده است. این احتمال وجود دارد که وی تصور می‌کند گفت‌وگو با جمهوری اسلامی، کار پیچیده و سختی خواهد بود و لازم است برای آوردن ایران به میز مذاکره و گرفتن امتیازات مورد نظر، فشار تحریمی هم باید بالای سر مذاکرات وجود داشته باشد. همان‌طوری که پیش‌بینی می‌شد وی از این مذاکرات، دیدار و گفت‌وگو با همتای خود در ایران را انتظار دارد و اگر هم توافقی صورت بگیرد امتیازش برای خود ترامپ ثبت شود. ترامپ به خوبی می‌داند که علاوه بر تحریم‌های آمریکا که قرار است به تدریج بر میزان آن افزوده شود، ایرانیان مذاکراتی را با اروپایی‌ها پیش می‌برند تا از انجام مکانیسم ماشه جلوگیری شود. در واقع وی در نظر دارد، فشار تحریمی آمریکا را با تحریم‌های سازمان ملل که در نتیجه اقدام اروپا تا قبل از مهرماه در صورت عدم موفقیت مذاکرات با اروپا کلید زده می‌شود، همراه سازد. با این فشار حداکثری که با بخشنامه مذکور می‌تواند وارد فاز اجرایی (ولی تدریجی) شود، کاخ‌ سفید انتظار ندارد که در مدت کوتاهی ابراز تمایلی سریع برای گفت‌وگو از سوی جمهوری اسلامی براساس تجربه قبلی نشان داده شود؛ زیرا هم مارکو روبیو، وزیر خارجه و هم بعضی دیپلمات‌های آمریکایی در سازمان ملل متحد آمادگی خود را برای همکاری با اروپا در مورد فعال کردن مکانیسم ماشه اعلام کرده‌اند. در واقع منتظر می‌مانند علاوه بر افزایش غلظت تحریم‌های آمریکا، تحریم‌های سازمان ملل نیز به آنها اضافه شود. در واقع ترامپ توپ را در زمین جمهوری اسلامی همزمان با تهدید فشار حداکثری انداخته است که بتواند به جهانیان اعلام نماید که آمریکا آماده گفت‌وگو با جمهوری اسلامی است و در صورت عدم تمایل به گفت‌وگو، تحریم‌هایی تحمیل می‌شود که بقیه کشورها باید آن را به اجرا بگذارند. ترامپ هنگام امضای این بخشنامه تحریمی اعلام کرد که مجبور شده چنین سندی را امضا کند که نشان از این دارد در نشست‌هایی در کاخ سفید تحت تاثیر وزرای سیاسی و مشاورینش قرار گرفته است. احتمالاً به وی توصیه شده مذاکره همراه با فشار تحریمی بهتر پاسخ می‌دهد؛ ضمن اینکه به این نکته هم باید اشاره کرد که این اقدام ترامپ قبل از ملاقات با نتانیاهو امتیازی بود به نخست‌وزیر اسرائیل که بتواند درخواست وی در رابطه با همکاری آمریکا در حمله به تاسیسات هسته‌ای ایران را منتفی کند. ترامپ در پاسخ به خبرنگاری از پاسخ به حمله به ایران به ‌نوعی فرار کرد و نتانیاهو هم در نشست خبری با ترامپ در پاسخ به سوالی اعلام کرد، روشی که ترامپ در رابطه با جمهوری اسلامی اتخاذ کرده را تایید می‌کند. با توجه به موارد فوق‌الذکر درِ مذاکره با آمریکا باز است و صحبت‌های سه‌شنبه‌شب ترامپ به ‌نوعی اولین ابراز تمایل رسمی وی برای گفت‌وگو با جمهوری اسلامی بعد از ورود به کاخ سفید را نشان می‌دهد. بنابراین از این به بعد هم گفت‌وگو با آمریکا و هم گفت‌وگو با اروپا می‌تواند اهمیت پیدا کند. لذا ضروری است، تصمیم‌سازان جمهوری اسلامی راهبردی را برای گفت‌وگوهای آتی، چه در قبال مذاکرات مجزا یا در قالب کشوری عضو 1+5 در راستای منافع ملی تدوین کنند.